140. löggjafarþing — 23. fundur,  15. nóv. 2011.

störf þingsins.

[13:44]
Horfa

Eygló Harðardóttir (F):

Virðulegi forseti. Ég vil ræða við hv. formann fjárlaganefndar, Sigríði Ingibjörgu Ingadóttur, um einkavæðingu Arionbanka, Íslandsbanka, nýja Landsbankans og Byrs.

Í umfjöllun rannsóknarnefndar Alþingis um einkavæðingu ríkisbankanna á sínum tíma var gagnrýnt harkalega hversu opin heimildin var um að selja ríkisbankana. Allt mat og stefnumörkun á kaupendum, verði, áformum kaupenda, tímapunkti sölunnar o.s.frv. var í höndum framkvæmdarvaldsins. Ég tel að við hv. þm. Sigríður Ingibjörg Ingadóttir séum sammála um að einkavæðingarferlið á ríkisbönkunum tveimur á sínum tíma hafi verið óásættanlegt. Báðar tókum við undir ályktanir rannsóknarnefndar Alþingis, þingmaðurinn taldi sig þó þurfa frekari upplýsingar og var einn af flutningsmönnum tillögu um rannsókn en ég taldi mig geta byggt á fyrirliggjandi upplýsingum.

Því velti ég fyrir mér hvað hv. þingmanni finnst um núverandi einkavæðingarferli. Ríkisstjórnin hefur nú einkavætt fjóra banka og jafnframt hefur verið ákveðið að einkavæða nokkra sparisjóði. Í engu þessara tilvika hefur þótt sérstök ástæða til að ráðfæra sig við Alþingi. Í tilfelli einkavæðingar nýju bankanna neyddist meiri hluti fjárlaganefndar til að leggja sjálfur fram frumvarp um heimild til sölu eftir að ábendingar höfðu borist nefndinni um hugsanlegt stjórnarskrárbrot ráðherra og brot á lögum um fjárreiður ríkisins.

Byr er seldur. Alvarlegar athugasemdir eru gerðar við ferlið og enn á ný var skortur á lagaheimild frá Alþingi. Í frétt RÚV nýlega um málið var það þó kallað formsatriði, Alþingi var þar með orðið formsatriði í útvarpi landsmanna, stimpilpúði framkvæmdarvaldsins. Engin umræða hefur farið fram um einkavæðingu sparisjóðanna.

Morgunblaðið upplýsti svo í dag að áætlað er að 60% af eigendum þessara banka séu erlendir vogunarsjóðir, hrægammasjóðir sem keyptu kröfurnar á slikk. Þeir fá um 76 milljarða niðurfærslu lána beint í sinn hlut í gegnum svokallað endurmat lánastofnana og miskunnarlausa innheimtu þeirra.

Hvernig metur þingmaðurinn kaupendurna að einkavæddu bönkunum? Hvernig metur þingmaðurinn verð og áform kaupenda sem og tímapunkt sölunnar? Telur þingmaðurinn þessi vinnubrögð ásættanleg (Forseti hringir.) og hvað telur þingmaðurinn að núverandi stjórnvöld hafi lært af einkavæðingu ríkisbankanna fyrir áratug?