hækkun á kvóta Íslands hjá Alþjóðagjaldeyrissjóðnum.
Virðulegi forseti. Ég þakka þingmanninum andsvarið. Hann lagði í raun ekki fram spurningu, en það er ánægjulegt að við séum sammála um að þetta fari til nefndar aftur og aðilum verði að minnsta kosti, þó ekki sé nema það, gefinn kostur á því að gefa umsögn um þetta mál, því að það snertir svo almannahagsmuni. Segjum sem svo að Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn — hann verður náttúrlega ekki látinn fara á hausinn, en hér er verið að skuldbinda Seðlabanka Íslands upp á 28 milljarða, Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn getur gengið inn í Seðlabankann og tekið lán hjá okkur. Að vísu miðast það við íslenskar krónur, en við skulum segja sem svo að ef Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn mundi ganga á okkur varðandi þetta, þýddi náttúrlega ekkert fyrir okkur að reiða af hendi íslenskar krónur. Sjóðurinn mundi fara fram á að það yrði í erlendum gjaldeyri. Þannig að skuldbindingin er raunverulega öll í gjaldeyri þrátt fyrir að í frumvarpinu segi að 75% af þessari skuldbindingu sé í íslenskum krónum. Það eru því svo margar gildrur í þessu máli.
Það væri hyggilegt að taka málið af dagskrá nú. Ég legg til að það verði gert svo hægt verði að fjalla um það á vitrænan hátt.
Mig langar til í lokin, herra forseti, að eyða síðustu sekúndunum mínum í að spyrja hvort hæstv. fjármálaráðherra sé væntanlegur hingað til að taka þátt í þessari umræðu, því eftir því sem málið er meira rætt í þingsal, því gallaðra verður það. Er von á því að hann sé á leiðinni?
(Forseti (SIJ): Forseti getur upplýst að hæstv. fjármálaráðherra er í húsinu.)
Ég þakka fyrir, þá er það komið í ljós. Vonandi hefur hæstv. fjármálaráðherra heyrt sína gömlu ræðu og ég gleðst yfir því.