nýr samningur borgar og ríkis um samgöngumál.

Hæstv. forseti. Það er stundum sagt að undantekningin sanni regluna. Ég held að það sé að sannast núna. Það var mjög ánægjulegt að vera við Höfða í Reykjavík á sólríkum degi 7. maí síðastliðinn þar sem fulltrúar allra sveitarfélaganna á suðvesturhorninu, Reykjavíkurborgar, Kópavogs, Garðabæjar, Hafnarfjarðar, Álftaness, Mosfellsbæjar, Seltjarnarness, voru allir einhuga um að fagna þessu mikla framtaki sem við erum að ráðast í á næstu tíu árum. 1 milljarður á ári, 900 millj. kr. fara beint í almenningssamgöngurnar, 100 millj. kr. eða 10% til að efla samgöngur við byggðakjarna í næsta nágrenni við þéttbýlið hér. Allir fögnuðu þessu og töldu þetta verða mikla bót.

Hv. málshefjandi vék að slysum í umferðinni og allar slíkar ábendingar á að taka mjög alvarlega. Hann vék sérstaklega að hjólreiðaslysum. Á næstu tíu árum samkvæmt samgönguáætlun sem liggur núna fyrir þinginu, er gert ráð fyrir að verja 2,2 milljörðum, um 220 millj. kr. á ári til að bæta aðstæður hjólreiðafólks og þar með, vænti ég, draga úr slysahættu að þessu leyti. Nú er ég ekki með það á hraðbergi hvað ein mislæg gatnamót kosta. Eigum við að segja milljarður? Ég get trúað að það sé á því bili. Ef við stæðum frammi fyrir þeim tveimur valkostum, að setja milljarð í mislæg gatnamót eða ráðast í það stórátak sem við erum að gera núna, þá held ég að borgarbúar og aðrir íbúar á þéttbýlissvæðinu í Hafnarfirði, Kópavogi (Forseti hringir.) og í þessum sveitarfélögum ættu ekki í nokkrum vandræðum með að velja. Þeir mundu vilja fara þá leið sem sveitarfélögin (Forseti hringir.) á þéttbýlissvæðinu á suðvesturhorninu og ríkisstjórnin hafa ákveðið að fara.