skert þjónusta við landsbyggðina.

Virðulegi forseti. Ég þakka frummælanda fyrir þessa umræðu. Fyrr hef ég nefnt þrjú atriði sem ég tel að hæstv. fjármálaráðherra þyrfti að skoða varðandi það sem hefur verið að gerast. Í fyrsta lagi að endurskoða eigendastefnuna, í öðru lagi að tryggja og styðja að sett verði ákvæði um að eitt af því sem tillit verði tekið til við sölu á eignarhlut ríkisins í fjármálafyrirtækjum verði byggðasjónarmið og í þriðja lagi, sem hv. þm. Jón Bjarnason o.fl. hafa talað fyrir, að tryggja ákvæði í stjórnarskrá um jafnræði hvað varðar búsetu.

Ég vildi hins vegar ræða meira almennt um byggðastefnu á Íslandi. Í fjöldamörg ár, í áratugi, hefur verið rekin mjög árangursrík byggðastefna á Íslandi og hún hefur byggst á því að byggja upp í Reykjavík, á suðvesturhorninu, og hefur skilað umtalsverðum árangri. Til að tryggja aukið jafnræði á milli ólíkra landshluta verðum við að hætta þessum smáskammtalækningum sem hæstv. fjármálaráðherra var hér að tala um, svo sem eins og um pósthús á hjólum, og horfa frekar til þess hvað samvinnuhugsjónin kennir okkur. Þar skiptir mjög miklu máli að horfa til þess að tryggja að fólk geti unnið saman, að fólk hafi möguleika á því að bera ábyrgð á sjálfu sér, á sínum samfélögum, og dreifa valdi. Við höfum séð alveg gífurlega samþjöppun á valdi akkúrat hér í Reykjavík.

Það sem hefur virkað í byggðaaðgerðum hefur verið menntun í heimabyggð, vaxtarsamningarnir sem hafa gengið út á það að fólk sé sterkara þegar það vinnur saman. Ég vil hins vegar horfa til þess að við reynum í mun meira mæli að tryggja að fjármunirnir fari heim til fólksins, að fólk fái að ráðstafa skattinum sem það borgar í sameiginlega sjóði í sinni heimabyggð, í sínum landshluta, þannig að það geti sjálft haft möguleika á því (Forseti hringir.) að bera samfélagslega ábyrgð, að bera ábyrgð á sínu eigin lífi. Ég hvet menn til að kynna sér sérstaklega „The Big Society“ verkefnið sem Bretar eru með í gangi (Forseti hringir.) því að ég held að mjög margt gott sé að finna í því.