þingsköp Alþingis.

Forseti. Hv. framsögumaður þingskapanefndar heldur að það sé sameiginlegt mat manna innan nefndarinnar að kostnaðurinn sé óverulegur. Þetta er ekki þannig frásögn að hægt sé að sætta sig við hana í salnum, einkum ekki frá þingskapanefnd sem leggur til breytingar á mörgum greinum þingskapa en á ekki 30. gr. þingskapa sem kveður sérstaklega á um að frumvörpum og þingmálum skuli fylgja sérstakt kostnaðarmat.

Það er að vísu þannig, forseti, að þá er ekki talað um 1. umr. Þingmenn eru því ekki skyldir til þess í þingmannamálum að leggja fram kostnaðarmat sjálfir heldur er átt við að sú nefnd sem um málið hefur fjallað skuli leggja fram kostnaðarmat í 2. umr., mæli hún með málinu, en nú erum við í 1. umr. Vegna þess að svona háttar til, og við hljótum að gera meiri kröfur til þingskapanefndarinnar en annarra nefnda þegar um þingsköp er fjallað án þess að þingskapanefndin leggi til breytingar á 30. gr., fer ég fram á að málið verði kallað til nefndar, að vísu ekki þingskapanefndar vegna þess að hún tekur ekki við málum milli umræðna, heldur væntanlega til allsherjar- og menntamálanefndar. Ég geri það að tillögu minni að nefndin fari yfir málið milli 2. og 3. umr. og einnig þær athugasemdir sem við það eru gerðar í þessari umræðu og leggi síðan fram kostnaðarmat það sem hér er rætt um. Ég geri ekki ráð fyrir að tæknibreytingarnar í fyrri hluta frumvarpsins leiði til mikils kostnaðar, en ég vil fá að vita hvert mat manna er á þeim kostnaði sem 29. gr. veldur og ekki síður þær breytingar, sem vísað er til forsætisnefndar með heldur losaralegum og óþinglegum hætti, sem gera á á hinum og þessum reglum. Það er mikilvægt að fá það fram vegna þess að formið er mikilvægt. Ef ekkert form er þá er heldur ekkert efni.