Norræna ráðherranefndin 2014.

Hæstv. forseti. Ég þakka hæstv. ráðherra svörin. Mér finnst það rosalega mikilvægt að þegar við erum að tala um þessi vinnumarkaðsmál þá hugsum við um þetta sem heild, þ.e. frá báðum endum; ekki bara að fólk hafi réttindi sem launafólk heldur þurfum við að tryggja að réttindin nái alla leið í raun, þannig að ef eitthvað kemur upp á, sjúkdómar eða aðrir erfiðleikar gera vart við sig, þá höfum við eitthvert kerfi sem grípur fólk. Sérstaklega í ljósi þess hversu langt og gæfuríkt, held ég megi segja, samstarf við höfum átt á Norðurlandavettvangi finnst mér alla vega svolítið grætilegt hvað þessi hlutur, þegar kemur að almannatryggingunum, hefur einhvern veginn ekki verið í nógu góðu horfi.

Það er áhugavert, sem kemur fram í máli hæstv. ráðherra, að vinnumarkaðurinn sé að breytast og við verðum kannski að fara að líta á okkur sem part af stærra svæði, þ.e. Evrópska efnahagssvæðinu. En það verður að viðurkennast að það gerir viðfangsefnið, þ.e. framfærslu fólks þegar það hefur tapað starfsorku sinni, í raun enn flóknara og enn erfiðara viðfangs. Ég veit ekki, ég mundi giska á að kannski væri auðveldara að byrja á að reyna að ná utan um þetta á vegum norræna samstarfsins.

Ég vil því hér í lok seinna andsvars míns hvetja hæstv. ráðherra til dáða og treysti henni ágætlega til þess að vilja gera vel í þessum efnum þannig að við komum — af því að það eru ekki, held ég, svo margir einstaklingar sem eru í þeirri gríðarlega erfiðu stöðu að hafa skertar greiðslur úr almannatryggingakerfinu vegna búsetu — þessu máli í farveg sem vel má við una.