störf þingsins.

Virðulegur forseti. Það er ástæða til að fagna því ef úr er að leysast kjarasamningum á almennum vinnumarkaði, en það dregur um leið athyglina að því algera árangursleysi sem er í viðræðum á hinum opinbera markaði. Það er ástæða til að nota þetta tækifæri til að hvetja ríkisstjórnina til að taka til óspilltra málanna við að fylgja fordæmi aðila vinnumarkaðarins og leysa úr þeim deilum sem nú standa.

Það er sérstaklega fagnaðarefni að verið er að vinna sig í áttina að 300 þús. kr. kröfunni og sérstökum kjarabótum til handa hinum lægst launuðu. Það er auðvitað í hrópandi ósamræmi við yfirlýsingar hæstv. fjármálaráðherra um að hér hafi jöfnuður verið að aukast of mikið, og endurspeglar þann breiða vilja sem er til þess að bæta nú sérstaklega kjör hinna lægst launuðu.

Nú þegar lægst launaða fólkið á vinnumarkaðinum er að fá kjarabætur er hins vegar óhjákvæmilegt að við á Alþingi beinum sjónum okkar að tugþúsundum lífeyrisþega í landinu því að lífeyrisþegar eru í stórum stíl þeir sem búa við lökustu kjörin í landinu. Þegar fólk á almennum vinnumarkaði hefur nú sýnt þann stórhug að hækka sérstaklega hæstu launin í þeim samningum sem nú hafa náðst er það áskorun fyrir okkur að gera slíkt hið sama fyrir þá sem eru á ellilífeyri, örorkulífeyri og hjá almannatryggingum og eiga framfærslu sína alfarið undir þessari stofnun hér, Alþingi. Alþingi má ekki vera eftirbátur almenna vinnumarkaðarins þegar kemur að kjaramálum hinna verst settu í samfélaginu.