fjárlög 2016.
Frú forseti. Aðeins varðandi öryrkja: Ég styð það mjög að þeir öryrkjar sem hafa möguleika á að fá stuðning við að komast að hluta til út á vinnumarkað, eftir því hvernig staða þeirra er, séu studdir til þess og fái alla þá aðstoð sem hægt er að bjóða upp á í góðu heilbrigðiskerfi. Síðan komi í ljós hvort þeir geti að hluta til verið þátttakendur í atvinnulífinu og tekið aukinn þátt í samfélaginu. Það er bara mjög gott. En við verðum líka að horfast í augu við að það er ekkert val hjá mörgum öryrkjum í þessum efnum.
Við þurfum þá líka að horfa til þess að breyta hugsun og framkvæmd í atvinnulífinu hjá okkur. Atvinnulífið, bæði hið opinbera og einkageirinn, þarf að vera tilbúið að taka á móti því fólki sem hefur skerta vinnugetu og geta boðið því upp á sveigjanlegan vinnutíma, hlutastarf og allt það sem þessu fylgir, og mæta þá þörfum þessa hóps. Ég held að það sé mjög gott að þeir sem hafa einhverja möguleika á því, vilja og hafa getu til þess, fái stuðning til þess, en þá þarf svo margt annað að breytast í þjóðfélaginu varðandi atvinnulífið og aðkomu þess að þessu máli.
Það er ekki bara hægt að segja að við stefnum að því að fækka öryrkjum af því að menn fari bara á örorkubætur að gamni sínu. Það er ekki þannig. Það á enginn að láta slík orð falla, ekki fólk sem hefur einhverja sómatilfinningu fyrir sjálfu sér og ætti að þakka fyrir að vera ekki í þeirri stöðu sem margir öryrkjar eru í. (KJ: Heyr, heyr)