landsskipulagsstefna 2015--2026.

Virðulegi forseti. Ég mæli hér fyrir nefndaráliti með breytingartillögu um tillögu til þingsályktunar um landsskipulagsstefnu fyrir árin 2015–2026. Nefndin fékk á sinn fund fjölmarga aðila sem ég ætla ekki að telja upp en samráð við aðila var nokkuð gott, ætla ég að leyfa mér að fullyrða, og gott að geta klárað málið þannig. Tillagan er endurflutt frá síðasta þingi. Nefndin fjallaði þá einnig um tillöguna með gestum en ekki tókst að afgreiða hana.

Til að útskýra í stuttu máli hvað landsskipulagsstefna er og hvernig hún hefur áhrif á aðrar opinberar áætlanir vil ég segja að þegar skipulagslögin voru samþykkt á sínum tíma var mikið talað um valdmörk sveitarfélaga gagnvart ríkinu. Í raun var það þannig að skipulagsvaldið var alfarið hjá ríkinu en það lá í augum uppi að hagkvæmt væri að sveitarfélög færu með málefni í sínu nærsamfélagi. Þegar lögin frá 1999 voru samþykkt var talað um að setja á fót svokallað landsskipulag sem veitti ríkinu heimild til að setja stóru myndina, en í raun hefur aldrei myndast sátt um slíkt fyrirkomulag sem er miður. Tekist hefur verið á um þessi valdmörk. Einhverjir hafa fullyrt að skipulagsvald sveitarfélaganna sé heilagt, en það er nú ekki þannig og stjórnarskráin segir mjög sterkt til um það að þó að sjálfsákvörðunarréttur sveitarfélaganna sé hjá þeim geti löggjafinn breytt því með almennum lögum og engar sérstakar takmarkanir fyrir því.

Landsskipulagsstefna varð ofan á en hún hefur þann helsta tilgang að setja fram samræmda stefnu um landnotkun sem byggist á almennri stefnumörkun ríkisins á ýmsum sviðum. Landsskipulagsstefnu verður fyrst og fremst framfylgt í gegnum skipulagsáætlanir sveitarfélaga en samkvæmt skipulagslögum skulu sveitarfélög byggja á landsskipulagsstefnu við gerð aðal- og svæðisskipulags og taka almennt mið af henni við gerð skipulagsáætlana.

Samkvæmt 4. mgr. 10. gr. skipulagslaga skulu sveitarstjórnir samræma skipulagsáætlanir sínar landsskipulagsstefnu innan fjögurra ára frá samþykkt hennar. Telji sveitarstjórn að henni beri ekki að taka mið af samþykktri landsskipulagsáætlun skal hún gera rökstudda grein fyrir því og skal rökstuðningurinn fylgja með tillögu að skipulagsáætlun þegar hún er send Skipulagsstofnun. Telji Skipulagsstofnun að synja beri staðfestingu á skipulagsáætlun vegna ósamræmis við landsskipulagsstefnu, og fellst þar með ekki á rökstuðning sveitarfélags, skal stofnunin senda tillögu um það til ráðherra innan fjögurra vikna frá því að tillaga að skipulagsáætlun barst henni. Tillögunni skal fylgja rökstudd greinargerð og skal ráðherra leita umsagnar sveitarfélags eða svæðisskipulagsnefndar í tilviki svæðisskipulags áður en ákvörðun er tekin í málinu, samanber 5. mgr. 25. gr. og 4. mgr. 32. gr. skipulagslaga. Nefndin bendir hér á að sveitarstjórn skal þegar að loknum sveitarstjórnarkosningum meta hvort ástæða sé til að endurskoða gildandi aðalskipulag, samanber 35. gr. skipulagslaga.

Að framansögðu áréttar nefndin að um stefnumörkun er að ræða sem er ekki beinlínis bindandi fyrir sveitarfélög við gerð skipulagsáætlana heldur ber sveitarfélögum að taka mið af henni. Að öðru leyti vísast til athugasemda með tillögunni þar sem fjallað er um framfylgd hennar í skipulagsáætlunum sveitarfélaga. Að sama skapi fjallaði nefndin nokkuð um það hvernig samræma skuli landsskipulagsstefnu og aðrar opinberar skipulagsáætlanir. Lýstu nokkrir umsagnaraðilar yfir áhyggjum af þeim þáttum en nefndin bendir á að í 10. gr. skipulagslaga, sem og í þeim sérlögum sem um aðrar opinberar áætlanir gilda, eru ákvæði um reglulega endurskoðun áætlana og þannig gefst tækifæri til að laga þær að öðrum áætlunum ef þær eru ekki taldar í innbyrðis samræmi.

Það sem mér finnst skipta mestu máli hér er að þegar búið er að setja landsskipulagsáætlun þá er um að ræða mildari útgáfu frá því sem ég nefndi áðan um hið svokallaða landsskipulag, það er eingöngu talað um landsskipulagsáætlun. En aðalatriðið er að sveitarfélögum ber að taka mið af henni. Þeim er ekki algjörlega í sjálfsvald sett hvort þau fylgja því eða ekki vegna þess að ef svo er ekki gert þá skal hún send Skipulagsstofnun og það ber að synja staðfestingu á skipulagsáætlun vegna ósamræmis við landsskipulagsstefnu, þ.e. að ef Skipulagsstofnun fellst ekki á röksemdir sveitarfélags, um að víkja frá landsskipulagsstefnu, verður tillaga um það send til ráðherra innan fjögurra vikna.

Þetta ferli er ítarlegt og því eru gerð mjög góð skil. En ég tel að þetta muni gera að verkum að landsskipulagsstefna verður mjög mótandi hjá sveitarfélögum. Þannig mun okkur takast að búa til heildræna stefnu í þessum mjög svo mikilvæga málaflokki, til dæmis þegar kemur að skipulagi á miðhálendi Íslands, samgöngum og samgöngumannvirkjum og öðru.

Mig langar að fara aðeins yfir skipulag á miðhálendi Íslands vegna þess að það tengist umræðu um þjóðgarð og annað sem hefur verið ofarlega á baugi í umræðu á Íslandi að undanförnu, Reykjavíkurflugvelli til dæmis. Hverra er það að taka ákvörðun um hvort Reykjavíkurflugvöllur verður áfram þar sem hann er? Ég hef verið þeirrar skoðunar að fulltrúar allra landsmanna eigi að taka slíkar ákvarðanir, alveg eins og það eru fulltrúar allra landsmanna sem taka ákvörðun um samgönguáætlun, en sitt sýnist hverjum í þessum málaflokki.

Í 1. kafla landsskipulagsstefnu er fjallað um skipulag á miðhálendi Íslands. Eins og áður hefur komið fram mun kaflinn taka við af svæðisskipulagi miðhálendisins verði tillagan samþykkt. Í því felst að sveitarfélögum á miðhálendinu ber að gæta að því að skipulagsáætlanir þeirra séu í samræmi við ákvæði landsskipulagsstefnu sem varðar skipulag á miðhálendinu. Í kaflanum eru settar fram ákveðnar meginreglur og leiðarljós sem fylgja skuli við gerð skipulagsáætlana sem taka til miðhálendisins og tiltekin nokkur verkefni sem stjórnvöldum beri að vinna að. Í fyrsta lagi kemur fram sú stefnumörkun að staðinn skuli vörður um náttúru og landslag miðhálendisins vegna náttúruverndargildis og mikilvægis fyrir útivist og að uppbygging innviða á miðhálendinu taki mið af sérstöðu þess.

Nefndin leggur áherslu á mikilvægi verndunar miðhálendisins og að öll uppbygging innviða, hvort sem það er í þágu nýtingar, verndunar eða vegna ferðaþjónustu, verði í sátt við náttúru og umhverfi og þannig að það falli vel að umhverfinu og sýni því virðingu og að vandað verði til verka í allri hönnun. Hið sama gildir um vegaframkvæmdir. Í því sambandi er vert að nefna þá umræðu sem er uppi um að gera miðhálendið að einum þjóðgarði, eins og ég kom inn á áðan. Nefndin tekur ekki afstöðu til þeirrar tillögu við afgreiðslu þessarar þingsályktunartillögu en í ljósi umræðunnar bendir nefndin á að hugmyndin um þjóðgarð á miðhálendinu felur ekki í sér skilyrðislaust bann við framkvæmdum og starfsemi heldur er um ákveðið stjórntæki að ræða sem hægt er að nota til að ákveða hvernig verndun náttúru miðhálendisins verði háttað og hvar og undir hvaða kringumstæðum sé viðeigandi að ráðast í framkvæmdir eða starfsemi. Grunninntak hugmyndarinnar um þjóðgarð felur þó í sér sterka náttúruvernd sem er leiðarstef fyrir skipulag á miðhálendinu samkvæmt 1. kafla landsskipulagsstefnu.

Í köflum 1.1.3 og 1.1.4 er fjallað um umhverfisverndun víðerna og viðkvæmra svæða og kortlagningu víðerna, en í síðarnefnda ákvæðinu er Skipulagsstofnun og Umhverfisstofnun falið að hafa forgöngu um að uppfærð séu kort af umfangi og þróun víðerna á miðhálendinu og í því verkefni felist að ákveða viðmið fyrir mat á umfangi víðerna út frá skipulagssjónarmiðum og að hafa kort sem eru uppfærð reglulega um umfang víðerna aðgengileg fyrir skipulagsvinnu sveitarfélaga og annarra aðila.

Nefndin bendir á að í athugasemdum við ákvæðið í greinargerð tillögunnar er vísað til skilgreiningar á óbyggðum víðernum í náttúruverndarlögum sem voru afgreidd í sátt og samlyndi úr umhverfis- og samgöngunefnd síðastliðið haust þar sem samstaða náðist um þennan mikilvæga málaflokk, málaflokk sem hafði verið í miklum ágreiningi um margra ára skeið. Ég tel að þau náttúruverndarlög skapi góðan grunn fyrir okkur Íslendinga til margra ára.

Í 19. tölulið 5. gr. náttúruverndarlaga, nr. 60/2015, eru óbyggð víðerni skilgreind þannig að þau séu svæði í óbyggðum sem eru að jafnaði að minnsta kosti 25 ferkílómetrar að stærð eða þannig að hægt sé að njóta þar einveru og náttúrunnar án truflunar af mannvirkjum eða umferð vélknúinna farartækja og í að minnsta kosti 5 km fjarlægð frá mannvirkjum og öðrum tæknilegum ummerkjum, svo sem raflínum, orkuverum, miðlunarlónum og uppbyggðum vegum.

Nefndin leggur áherslu á að gætt sé samræmis við vinnuna og að til grundvallar henni verði lögð framangreind skilgreining á óbyggðum víðernum í náttúruverndarlögum.

Önnur mikilvæg verkefni sem stjórnvöldum er falið í landsskipulagsstefnu varðandi miðhálendið eru meðal annars kortlagning mannvirkja og þjónustu, samanber kafla 1.2.2, sem ber heitið Mat á þörf fyrir uppbyggingu ferðaþjónustumannvirkja, samanber kafla 1.2.3, og að halda kortagrunn um vegi, samanber kafla 1.3.2. Nefndin leggur til breytingu á köflum 1.3.1, 1.3.2, 2.6.3 og 2.6.4 sem allir fjalla um kortagrunn yfir vegi, annars vegar á miðhálendinu og hins vegar í dreifbýli. Í 32. gr. náttúruverndarlaga er ákvæði um skrá yfir vegi í náttúru Íslands. Í 1. mgr. ákvæðisins kemur fram að Vegagerðin skuli halda skrá í stafrænum kortagrunni um vegi aðra en þjóðvegi í náttúru Íslands þar sem umferð vélknúinna ökutækja sé heimil og samkvæmt 2. mgr. skulu sveitarfélög gera tillögu að vegum í skrána innan sinna marka við gerð aðalskipulags og hljóti tillagan samþykkt samhliða afgreiðslu aðalskipulags eða breytinga á aðalskipulagi. Tillagan er háð samþykki Umhverfisstofnunar, eða annarra stjórnvalda þegar við á, á landsvæðum sem liggja innan friðlýstra svæða og þjóðgarða. Sveitarfélög skulu hafa samráð við Umhverfisstofnun og önnur stjórnvöld eftir því sem við á og auk þess samtök útivistarfélaga, náttúru- og umhverfisverndarsamtök, Bændasamtökin og Samtök ferðaþjónustunnar. Nefndin leggur til breytingu á framangreindum köflum til samræmis við ákvæði 32. gr. náttúruverndarlaga.

Það er mjög mikilvægt að nefndin hafi náð í þessu að leggja góðan grunn að gerð landsskipulagsáætlunar. Ég tel að þau orð sem koma fram í þessu áliti séu góður grunnur fyrir sveitarfélög þegar kemur að því að vinna svæðisskipulag á grundvelli þessarar landsskipulagsstefnu. En landsskipulagsstefnan nær einnig til skipulags í dreifbýli. Í 2. kafla landsskipulagsstefnu er fjallað um skipulag í dreifbýli. Þar er það sett fram að meginviðmið að skipulagi í dreifbýli skuli gefa kost á fjölbreyttri nýtingu lands, svo sem til ræktunar, ferðaþjónustu og útivistar, í sátt við náttúru og landslag. Eru í kaflanum sett fram önnur meginviðmið um skipulagsgerð í dreifbýli, meðal annars um sjálfbærni, auk verkefna stjórnvalda. Þau verkefni eru meðal annars flokkun landbúnaðarlands, samanber kafla 2.3.2, og um skrá yfir vegi, samanber kafla 2.6.4. Nefndin bendir á mikilvægi þess að fjarskipti verði tryggð í dreifbýli enda eru góðar samgöngur og trygg fjarskipti forsenda byggðar í hinum dreifðu byggðum landsins, samanber kafla 2.7.

Í þessu tilviki skipta miklu máli þær tillögur sem nú liggja fyrir um að ljósleiðaravæða landið. Þar eru tillögur um að enginn bær, hvar sem hann er, sé skilinn eftir útundan heldur sé reynt að tryggja fjarskipti og internetþjónustu hringinn í kringum landið.

Í 3. kafla stefnunnar er fjallað um búsetumynstur og dreifingu byggðar og tekur kaflinn til skipulags í þéttbýli. Þetta er mjög mikilvægur kafli að mínu mati. Þar er í upphafi sett fram það viðmið að skipulag byggðar stuðli að sjálfbærri þróun þéttbýlisstaða með þéttri, samfelldri byggð, endurskipulagningu vannýttra svæða og eflingu nærsamfélags og að uppbygging íbúðar- og atvinnuhúsnæðis verði í samræmi við þarfir samfélagsins á hverjum tíma og til framtíðar. Meðal verkefna stjórnvalda samkvæmt kaflanum eru greining á vinnusóknar- og þjónustusvæðum á hendi Skipulagsstofnunar í samstarfi við önnur stjórnvöld og samtök sveitarfélaga, samanber kafla 3.1.2, að bæta upplýsingaskráningu, miðlun og greiningu upplýsinga um húsnæðismál með tilliti til skipulagsákvarðana, sem verður á höndum Þjóðskrár í samstarfi við Skipulagsstofnun og samtök sveitarfélaga, samanber kafla 3.2.3, og að hafa forgöngu um úrlausn ágreiningsmála um innviði, samanber kafla 3.5.3.

Í kafla 3.5 er fjallað um sjálfbærar samgöngur. Kemur þar fram að skipulag byggðar og landnotkunar eigi að fela í sér samþætta stefnu um byggð og samgöngur með áherslu á greiðar, öruggar og vistvænar samgöngur og fjölbreyttan ferðamáta. Í kafla 3.5.1 kemur fram það markmið að við skipulag byggðar og samgangna verði miðað við að sem flestir íbúar komist til næsta meginkjarna á innan við einni klukkustund og í kafla 3.5.4 kemur fram að við mótun samgönguáætlunar verði tekið mið af áherslum landsskipulagsstefnu varðandi sjálfbærar samgöngur í þéttbýli.

Ég held að það sé mjög mikilvægt og nefndin leggur mikla áherslu á það að samgöngur á milli þéttbýliskjarna verði greiðar og hagkvæmar fyrir allan almenning í landinu. Þess vegna höfum við ákveðið að setja sérstakt ákvæði um innanlandsflug vegna þess að það er ljóst að innanlandsflug skiptir meginmáli í tengingu höfuðborgarsvæðisins við stærstu byggðakjarna á Vestur-, Norður- og Austurlandi. Reykjavíkurflugvöllur í Vatnsmýrinni gegnir í þessu sambandi lykilhlutverki og nefndin telur brýnt og ástæðu til að hnykkja á því að í samgönguáætlun eru skilgreindir alþjóðaflugvellir í grunnneti og eru það Reykjavíkurflugvöllur, Akureyrarflugvöllur og Egilsstaðaflugvöllur.

Eins og áður hefur verið fjallað um eru í landsskipulagsstefnu samþættar áætlanir opinberra aðila um samgöngur, byggðamál, náttúruvernd, orkunýtingu og aðra málaflokka sem varða landnotkun. Innanlandsflug gegnir mikilvægu hlutverki varðandi samgöngur og byggðamál og miðstöð innanlandsflugs er á Reykjavíkurflugvelli í Vatnsmýri. Þar sem í samgönguáætlun eru sett fram markmið stjórnvalda í samgöngumálum þarf landsskipulagsstefna að taka mið af henni.

Ég vil aðeins nefna hvað það þýðir ef þessi landsskipulagsstefna verður samþykkt. Það þýðir að sveitarfélög í landinu þurfa að breyta svæðisskipulagi sínu eða aðallega deiliskipulagi sínu í samræmi við stefnu stjórnvalda og þá stefnu sem kemur fram í landsskipulagsstefnu. Það skiptir gríðarlega máli að ef sveitarfélög hafa það á stefnu sinni að rjúfa þetta sterka samgöngukerfi, þetta mikilvæga samgöngunet, og hrófla með einhverjum hætti við okkar mikilvægustu samgöngumannvirkjum, eins og Reykjavíkurflugvelli, þá verður það ekki gert nema að undangengnu viðamiklu ferli þar sem Skipulagsstofnun verður að koma inn í og ráðherra verður að vera með í ráðum.

Ég tel að við séum þarna að tryggja að Reykjavíkurflugvöllur verði áfram í Vatnsmýrinni. Með þessari tillögu um landsskipulagsstefnu tel ég að stjórnvöld séu enn á ný að segja að það gangi ekki að eitt sveitarfélag taki ákvörðun sem fari þvert á vilja meiri hluta landsmanna, meiri hluta Reykvíkinga, og að við séum með landsskipulagsstefnu þar sem við viljum samræma okkar góða samgöngukerfi, viljum hafa það til framtíðar. Við minnum ítrekað á mikilvægi þess að samgöngukerfið sé gott og traust og að ekki sé hróflað við því nema allir landsmenn komi að því. Þetta er enn eitt skrefið sem umhverfis- og samgöngunefnd stígur.

Ég vil af þessu tilefni benda á frumvarp sem ég hef lagt fram ásamt þingflokki Framsóknarflokksins sem fjallar um að skipuð verði sérstök nefnd sem fjalli um skipulagsmál á Reykjavíkurflugvelli. Það er verið að gera þetta með sambærilegum hætti, þó ekki eins, og gildir um Keflavíkurflugvöll. Það sér hver maður í hendi sér að það á alls ekki að vera hlutverk sveitarstjórna á Reykjanesi að hlutast til um skipulagsmál Keflavíkurflugvallar. Þetta er okkar millilandaflugvöllur og við viljum styrkja hann og efla þó að við viljum að sjálfsögðu reyna að dreifa ferðamönnum um landið og byggja upp millilandaflug á öðrum stöðum eins og á Akureyrarflugvelli og Egilsstaðaflugvelli.

Þetta er líka til samræmis um það fyrirkomulag sem gildir um þjóðgarða. Þá nefni ég Vatnajökulsþjóðgarð. Í minni tillögu um Reykjavíkurflugvöllinn er gert ráð fyrir því að fulltrúar Reykjavíkurborgar hafi greiðan aðgang, sambærilegan og á svipaðan hátt og sveitarstjórnir á suðausturhorni landsins og víðar hafa aðkomu að ákvörðunum sem eru teknar um Vatnajökulsþjóðgarð. Það hefur verið minnst á stefnu sem Svíar hafa tekið upp. Þeir náðu að tryggja að mikilvægir flugvellir líkt og Bromma-flugvöllur yrðu ekki fjarlægðir. Það var ákveðið á þjóðþingi að fela stofnunum og öðrum að móta góða stefnu um þessa mikilvægu innviði. Allt fer þetta saman og sýnir kannski þann vilja sem gildir og ríkir hjá stjórnarliðum. Það er ágætissátt um þetta og er hluti af þeim sáttmála sem gildir á milli Sjálfstæðisflokks og Framsóknarflokks um að miðstöð innanlandsflugs verði áfram í Vatnsmýrinni í Reykjavík.

Á þeim tíma sem ég á eftir vil ég örstutt fjalla um náttúruvernd í landsskipulagsstefnunni en hún skipar eðli málsins samkvæmt mikinn sess í skipulagsmálum hér á landi. Náttúruvernd og sjálfbær þróun eru ákveðin leiðarstef í flestum köflum landsskipulagsstefnunnar og þá sérstaklega í köflunum um skipulag á miðhálendi Íslands, skipulag í dreifbýli og skipulag á haf- og strandsvæðum.

Nefndin telur rétt að árétta að með gildistöku nýrra náttúruverndarlaga, eins og ég kom inn á hér áðan, sem voru samþykkt síðastliðið haust, urðu ýmsar breytingar á skilyrðum þess að náttúruminjum sem njóta verndar samkvæmt lögum verði raskað vegna framkvæmda. Skilyrðin voru hert og tiltekið að brýn nauðsyn verði að vera til að raska megi náttúruminjum sem njóta sérstakrar verndar samkvæmt 61. gr. laganna og náttúruminjum í náttúruminjaskrá samanber 37. gr. laganna. Þá var varúðarreglan lögfest í fyrsta sinn í íslenskri löggjöf en reglan er ein af meginreglum umhverfisréttar, samanber 9. gr. laganna. Reglan kemur einnig fyrir í 13. gr. skipulagslaga og 13. gr. laga um mannvirki nr. 160/2010.

Reglan hefur þannig með beinum hætti áhrif á skipulagsmál sveitarfélaga. Í stuttu máli felst í henni að ef óvissa ríkir um afleiðingar framkvæmdar á náttúru skuli leitast við að koma í veg fyrir mögulegt og verulegt tjón sem annars kunni að verða. Í því sambandi má einnig nefna regluna um fyrirbyggjandi áhrif sem lög um mat á umhverfisáhrifum eru að öðrum þræði byggð á. Nefndin áréttar því að lög um náttúruvernd og þær kröfur um málsmeðferð sem þar er gert ráð fyrir gilda vegna framkvæmda sem kunni að raska náttúru eða náttúruminjum sem njóta verndar samkvæmt þeim lögum. Hafa ber það í huga þegar almennur texti landsskipulagsstefnu er rýndur nánar. Að lokum er kafli um umhverfismat skipulagsáætlana en samkvæmt 3. mgr. 11. gr. skipulagslaga skal unnið umhverfismat fyrir landsskipulagsstefnu samkvæmt lögum um umhverfismat áætlana nr. 105/2006.

Ég ætla mér ekki að hafa umfjöllun um þessa tillögu til þingsályktunar um landsskipulagsstefnu fyrir árin 2015–2026 lengri. Ég vek athygli á því að öll nefndin var sammála í málinu. Náðst hefur góð og mikil samstaða um mikilvæg mál í umhverfis- og samgöngunefnd og það er ánægjulegt að slík sátt skuli nást í jafn mörgum stórum málum. Ég held að það skipti gríðarlega miklu máli þegar mál eru afgreidd að þau hafi yfirbragð samvinnu og að leitað hafi verið umsagna og álits allra þeirra sem hafa eitthvað um málaflokkana að segja.

Undir nefndarálitið ritar sá sem hér stendur, Höskuldur Þórhallsson, formaður nefndarinnar og framsögumaður nefndarálitsins, Katrín Júlíusdóttir, með fyrirvara, Haraldur Einarsson, Birgir Ármannsson, Ásta Guðrún Helgadóttir, með fyrirvara, Svandís Svavarsdóttir, með fyrirvara, Róbert Marshall, með fyrirvara, og Vilhjálmur Árnason, með fyrirvara. Mér skilst að þessir fyrirvarar séu almennir og beinist ekki að neinu sérstöku atriði. Það er gott þegar nefnd getur komið fram og skilað einu nefndaráliti.

Eins og ég sagði í ræðu minni þá tel ég að með þessari tillögu að landsskipulagsstefnu sé verið að móta grunn að því hvernig við sjáum skipulag fyrir okkur á öllu landinu, að þarna verði ekki bara leiðarvísir fyrir sveitarfélög til að fara eftir heldur beri þeim, ef þau vilja víkja frá henni, að skila rökstuddum athugasemdum fyrir breytingum. Það eru líka aðrar takmarkanir á því vegna þess að Skipulagsstofnun þarf að fara yfir málið og svo ráðherra eins og ítrekað hefur komið hér fram.

Að því sögðu vil ég þakka umhverfis- og samgöngunefnd fyrir mikla og góða vinnu í þessu brýna máli. Ég vonast til þess að Alþingi og allir þeir þingmenn sem sitja hér í þingsal samþykki þá tillögu sem hér liggur fyrir.