146. löggjafarþing — 30. fundur,  22. feb. 2017.

störf þingsins.

[16:02]
Horfa

Oddný G. Harðardóttir (Sf):

Frú forseti. Ég held að það sé alveg ljóst eftir ræðu hv. þingflokksformanns Viðreisnar að við þingflokksformenn verðum að taka upp á okkar fundum tilgang og markmið með sérstakri umræðu hér í þinginu og þátttöku allra flokka í þeim.

En það var ekki það sem ég ætlaði að ræða hér heldur að þegar við ræðum íslenska bankakerfið, umfang þess og þjónustu, þurfum við að horfa til þess að við erum fámenn og markaðurinn lítill og við þurfum að koma okkur upp regluverki og eftirliti með fjármálastarfsemi sem nýtur alþjóðlegrar viðurkenningar og trausts. Það er einnig forsenda þess að rekin sé samkeppnisfær utanríkisverslun. Sjálfstæður gjaldmiðill með óstöðugu gengi, sem hefur mikil áhrif á breytingar verðlags í landinu, er líka eitt sérkenni íslenska hagkerfisins ásamt verðtryggingu. Það er mikilvægt að ríkið beiti eigendaáhrifum sínum í bönkunum til þess að stuðla að heppilegri og hagkvæmri þróun á fjármálamarkaði og skipulagi hans. Markmiðið ætti að vera að hér á landi þrífist fjármálakerfi sem getur staðið af sér fjármálaáföll. Framtíðarskipan fjármálakerfis á Íslandi þarf að miða að því að kerfið verði öruggt, skilvirkt og hæfilega umfangsmikið fyrir þjóðarbúskapinn.

Mér finnst því mikilvægt að við tryggjum að fjármálakerfið verði ekki til frambúðar í óbreyttri mynd, í framtíðinni verði fjárfestingarbankastarfsemi og viðskiptabankastarfsemi aðskilin. Almenningur verði varinn fyrir áhættu af fjárfestingarbankastarfsemi og búnir verði til bankar sem sjá um þjónustu á eins ódýran máta og mögulegt er við fólk og venjuleg fyrirtæki. Þannig verði greiðslukerfið og fjárfesting með lágmarksáhættu hluti af almennri þjónustu við fólkið í landinu.

Við eigum alls ekki að selja bankana frá okkur núna heldur nýta tækifærið til að endurskipuleggja bankakerfið. Að því loknu mætti síðan skoða hagkvæmni þess að selja eignarhluta ríkisins.


Efnisorð er vísa í ræðuna