rekstur Klíníkurinnar.

Virðulegur forseti. Á þingfundi 22. desember sl. átti ég orðastað við hæstv. heilbrigðisráðherra Óttar Proppé sem þá var óbreyttur þingmaður. Ég spurði hann út í stefnu Bjartrar framtíðar varðandi einkarekstur í heilbrigðiskerfinu og vísaði í máli mínu í heimasíðu flokksins. Þingmaðurinn svaraði mér, með leyfi forseta:

„Ég þakka þingmanninum, sem segja má að hafi að sumu leyti svarað andsvarinu sjálfur með því að lesa upp stefnu Bjartrar framtíðar, eða hluta hennar, í rekstri í heilbrigðiskerfinu þar sem hann minnist réttilega á að Björt framtíð hefur verið jákvæð gagnvart fjölbreyttu rekstrarformi í heilbrigðiskerfinu. En svo ég útskýri þetta betur: Það er ekki laumuleg leið til að ljúga í gegn alræmdri og ískaldri einkavæðingu í kerfinu heldur þvert á móti, við teljum að fjölbreytni í rekstrarformi og þjónustu í heilbrigðiskerfinu eins og í öðrum kerfum sé mikilvæg, ekki bara til að bjóða upp á val heldur líka ákveðna samkeppni í mismunandi formum. Við þekkjum í velferðar- og heilbrigðiskerfinu fjölmörg dæmi um mismunandi rekstrarform. Bestu dæmin eru kannski í heimi öldrunarþjónustu, fyrirtæki eins og Grund og Hrafnista, sjálfseignarstofnanir hafa reynst vera mjög heilladrjúg aðferðafræði í velferðarþjónustu og heilbrigðiskerfi.“

Því spyr ég hæstv. ráðherrann: Leggur hann fyrirhugaðan sjúkrahúsrekstur Klíníkurinnar í Ármúla að jöfnu við rekstur Grundar og Hrafnistu? Og ef svo er: Væri það ekki „alræmd og ísköld einkavæðing“, svo ég noti orð hæstv. ráðherra?