148. löggjafarþing — 17. fundur,  25. jan. 2018.

staða einkarekinna fjölmiðla.

[12:11]
Horfa

Páll Magnússon (S):

Virðulegi forseti. Það má með sterkum rökum halda því fram að allir íslenskir fjölmiðlar, þ.e. meginfjölmiðlarnir okkar, séu verr settir núna en þegar þeir voru best settir í fjárhagslegu tilliti. Má þá líka álykta í framhaldi af því að þeir séu allir heldur verri en þegar þeir voru bestir. Því að það er leiðinleg fylgni á milli fjárhagslegs styrks og ritstjórnarlegs eða dagskrárlegs afls í þessu efni.

Það gildir einkum og sér í lagi um einkareknu fjölmiðlana enda höfum við séð það núna upp á síðkastið að þeir eru byrjaðir að týna tölunni. Einn er runninn inn í annan, tveir stærstu ljósvakamiðlarnir eru komnir í eigu fjarskiptafyrirtækja og eru orðnir hjáleiga eða aukabúgrein hjá símafyrirtækjum með þeim afleiðingum sem það hefur síðan á ritstjórnarlega stöðu þeirra.

Það hefur gerst núna bara á síðustu tveimur til fjórum árum að hlutfallslegur styrkleiki Ríkisútvarpsins á íslenskum fjölmiðlamarkaði hefur stóraukist. Það hefur verið nokkuð vel sett og er ágætlega sett núna t.d. varðandi áskriftartekjur sínar með tvöfaldri tryggingu. Þær eru verðtryggðar og síðan kemur nettóaukning á hverju ári miðað við fjölgun greiðenda. Hinn íslenski auglýsingamarkaður er um 9,5 milljarðar kr. Hlutur Ríkisútvarpsins er 25% af heildinni, nærri því helmingur af þeim auglýsingum sem eru á ljósvakamarkaði. Það er óhjákvæmilegt að taka þá stöðu til skoðunar núna því að fullyrða má að hvergi á Vesturlöndum sé hlutfallslegur styrkur ríkisins á fjölmiðlamarkaði neitt nálægt því sem hann er á Íslandi. Sá munur er að aukast; einkareknu fjölmiðlarnir eru að veikjast og ríkið er að styrkjast. Það verðum við að taka til skoðunar núna, ekki síst á grundvelli þeirrar skýrslu sem (Forseti hringir.) birt var í dag.