148. löggjafarþing — 53. fundur,  23. apr. 2018.

framlög til heilbrigðismála.

[15:34]
Horfa

Þorsteinn Víglundsson (V):

Forseti. Mig langar að beina fyrirspurn til hæstv. fjármálaráðherra og kannski fremur sem formanns Sjálfstæðisflokksins en fjármálaráðherra. En þó, það skiptir máli hvernig farið er með opinbert fé.

Þessi ríkisstjórn hefur heitið því að stórauka útgjöld til heilbrigðismála og velferðarmála almennt án þess að sett hafi verið skýr markmið um hvaða árangri eigi að ná með þeim auknu útgjöldum. Eitt virðist þó vera nokkuð skýrt, aðilar í einkarekstri í heilbrigðiskerfinu munu ekki njóta góðs af því. Raunar verður ekki annað séð, af fyrstu mánuðum þessarar ríkisstjórnar, en að verið sé að skera upp herör gegn einkarekinni starfsemi í heilbrigðisgeiranum og ber umræðan nú nýverið um liðskiptaaðgerðir þess merki, þar sem það er alveg á hreinu að þrátt fyrir brýnan vanda í heilbrigðiskerfinu, langan biðlista sem við önnum ekki, skuli ekki samið við innlenda aðila um slíkar aðgerðir, einkareknar, heldur fremur senda sjúklinga til útlanda með mun meiri tilkostnaði. Ég skil raunar ekki hagfræðina á bak við þessa stefnu stjórnarinnar.

En það er ekki bara í þessum efnum, það er í fjölmörgum öðrum. Við höfum heyrt fréttir af Karitas sem hefur sinnt gríðarlega góðu starfi innan heilbrigðisgeirans sem ekki fær samninga endurnýjaða með ásættanlegum hætti. Hugarafl hefur verið hér til umræðu líka og nú síðast berst umræðan að Krabbameinsfélaginu sem hefur sinnt gríðarlega mikilvægu, öflugu og óeigingjörnu starfi innan heilbrigðisgeirans um áratugaskeið en virðist, getum við sagt, vera dottið út af sakramentinu hjá þessari ríkisstjórn.

Þess vegna langar mig að spyrja hæstv. fjármálaráðherra og formann Sjálfstæðisflokksins: Er það markmið þessarar ríkisstjórnar að útrýma einkarekstri í heilbrigðiskerfinu?