störf þingsins.

Hæstv. forseti. Forystumenn ríkisstjórnarinnar undrast orð forkólfa verkalýðshreyfingarinnar frá 1. maí. Forsætisráðherra og fjármálaráðherra hafa sagt það opinberlega að þau undrist þessi orð. En af hverju skyldu þessi orð hafa fallið? Getur verið að stíf fundarhöld sem forsætisráðherra hefur sagst hafa átt með verkalýðshreyfingunni hafi litlu skilað? Getur verið að samherjaspjallið sem forsætisráðherra segist eiga við verkalýðsforystuna sé að þeirra mati lítið annað en svokallað spjall? Ég velti því fyrir mér. Getur verið að áheyrnin sem forystumenn verkalýðsforystunnar voru að óska eftir hafi verið eitthvað annað en bara spjall?

Nýlega kom fram fjármálaáætlun af hálfu þessarar ríkisstjórnar sem olli vonbrigðum, ekki bara okkur í þessum sal heldur líka verkalýðshreyfingunni. Getur verið að skortur á stefnu sé ástæða þess að forystumenn verkalýðshreyfingarinnar hafi haft uppi býsna sterk orð á 1. maí? Getur verið að fjármálaáætlunin hafi valdið þeim slíkum vonbrigðum? Getur verið að skortur á vilja til að taka á verðtryggingu, svo að dæmi sé tekið, hafi valdið þeim vonbrigðum? Getur verið að algjör skortur og í raun stefnuleysi í húsnæðismálum hafi valdið þeim vonbrigðum? Getur verið að viljaleysi til að bæta kjör hinna lægst launuðu hafi verið ástæðan fyrir því að menn tóku sterkt til orða? Getur verið að vonbrigðin með stefnuna í heild sé ástæða þess að menn tóku svona til orða? Og getur verið að sú andúð sem ljósmæður finna augljóslega frá heilbrigðisráðherra hafi verið ástæða þess að menn tóku svo til orða?

Ríkisstjórnin hefur ekki staðið sig gagnvart þeim loforðum sem hún hafði uppi við myndun ríkisstjórnarinnar um að bæta kjör og bæta hag almennings. Engan veginn.

Herra forseti. Ég held að það sé kominn tími til að kampavínsstjórnin leggi frá sér glösin, opni dyrnar á kastalanum og gluggana og hlusti á fólkið.