15.12.1978
Efri deild: 31. fundur, 100. löggjafarþing.
Sjá dálk 1587 í B-deild Alþingistíðinda. (1112)
126. mál, Seðlabanki Íslands
Guðmundur Karlsson:
Herra forseti. Ég vil lýsa yfir stuðningi við frv. þetta. Ég tel að þetta sé mjög góður áfangi. Þetta er einmitt mál sem við framleiðendur höfum lengi barist fyrir. Ég tel að þarna sé stigið skref í rétta átt.
En jafnframt vil ég nota tækifærið til þess að vekja athygli á því, að við hefðum gjarnan viljað sjá frekari útlistun á því, hver framkvæmdin verður. Við teljum að nú sem stendur þurfi lán út á afurðir að vera um 85%. Gjarnan hefði ég viljað sjá það ákvæði.í frv. Við teljum að „kontant“-greiðslur okkar, vinnulaun, hráefni, umbúðir, nemi um 81% af skilaverði, og síðan koma vextir, rafmagn og ýmsar fleiri greiðslur sem þarf að greiða mjög fljótlega, en veltuhraði vörunnar er um 3–4 mánuðir svo að við þurfum að geta útvegað fé til þess að greiða þessi gjöld.
Eins hefði ég gjarnan viljað sjá það, að viðskiptabankarnir hefðu getað framkvæmt þetta, tekið þessi lán og endurlánað okkur undir eftirliti Seðlabankans, því ég hefði talið að það yrði einfaldara og um leið skilvirkara en þetta verður.
Ég tel að það sé engin áhætta í þessu með frystar afurðir og saltfisksafurðir. Í sjálfu sér er þarna ákveðin áhætta í sambandi við loðnu, mjöl og lýsi, því það eru vörur sem mikil verðsveifla er á.
Það, sem máli skiptir, er náttúrlega að kjör framleiðenda á Íslandi séu þau sömu og keppinauta okkar erlendis. En ég vil jafnframt vekja athygli á því, að ég sé algjöra nauðsyn á því að breyta reglum Verðjöfnunarsjóðs um leið og þetta er gert og viðmiðunarverð hans verði ákveðið í erlendri mynt. Það mundi algjörlega koma í veg fyrir að hann yrði notaður til annars en hann er ætlaður.