06.11.1978
Neðri deild: 12. fundur, 100. löggjafarþing.
Sjá dálk 398 í B-deild Alþingistíðinda. (337)
19. mál, dómvextir og meðferð einkamála í héraði
Vilmundur Gylfason:
Herra forseti. Ég vil lýsa því yfir, að ég er samþykkur allri þeirri meginhugsun sem fram kemur í frv. til l. um dómvexti. Kannske er það eina, sem ég tel álitamál hvort ekki ætti að vera öðruvísi í meginhugsuninni, hvort ekki ætti hreinlega að ganga lengra. Ég vil vekja á því athygli, að þótt það sé auðvitað hárrétt, sem fram kemur hjá flm. frv., að þetta mál er í sjálfu sér óháð almennri vaxtastefnu í landinu sem stjórnvöld reka hverju sinni, þá er það samt svo, að þetta tengist t.a.m. frv. sem liggur fyrir hv. d. um raunvexti. Hér er raunverulega verið að leggja til að við a.m.k. göngum langt í þá átt að hafa raunvexti á þeim fjárkröfum sem verða í dómsmálum hverju sinni.
Sem formaður allshn. vil ég lýsa því yfir, að ég mun beita mér fyrir því í n. að þessu máli verði hraðað. Sjálfsagt er að verða við þeirri kröfu eða ósk, sem hér kom fram, að vísa málinu til réttarfarsnefndar, en þá að því gefnu að sú athugun verði skjót og taki ekki mánuði eða ár jafnvel, eins og við hefur viljað brenna um mál af þessu tagi.
Kjarni þessa er sem sagt einfaldlega sá, að ég er samþykkur meginhugsuninni, tel þó áhorfsmál hvort ekki eigi að fara — meðan vaxtastefna í landinu almennt er eins og hún er — alfarið verðbindingarleið í staðinn fyrir að miða við vexti sem enn eru allnokkuð neikvæðir. En allt um það, þessu máli á af almennum réttmætisástæðum að flýta í gegn og flýta við afgreiðslu.