20.03.1980
Neðri deild: 47. fundur, 102. löggjafarþing.
Sjá dálk 1309 í B-deild Alþingistíðinda. (1286)
111. mál, lántaka Framleiðsluráðs landbúnaðarins
Landbrh. (Pálmi Jónsson):
Herra forseti. Aðeins örfá orð.
Ég vil ekki telja að málefni landbúnaðarins feli í sér mesta fjármálavanda sem þjóðin á við að búa. Það eru ýmsir aðrir þættir sem ráða þeim vanda ekki síður. Víst er að orsakanna er ekki að leita í málefnum landbúnaðarins nema að litlu leyti, vegna þess að verðlagsþróun í þessu þjóðfélagi síðustu ár og áratugi á þar í raun og veru alla sök. Við getum leitað orsakanna til verðbólguþróunar víðs vegar um þjóðfélagið í heild. Ef verðlagsþróun hefði ekki verið með þeim hætti sem raun er á ættum við Íslendingar ekki í neinum vandræðum með að flytja út landbúnaðarvörur okkar fyrir sæmilegt verð.
Það er hins vegar ljóst, að það er við vanda að etja í landbúnaðinum. Við skulum ekki mikla þann vanda um of. Hann er vissulega til og það þarf breytingar til að ráða bót á nokkrum hluta þess vanda. En við skulum umfram allt ekki mikla þennan vanda fyrir okkur og tala þannig, að hér sé stærsta vandamál íslensku þjóðarinnar á fjármálasviðinu. Það er mjög ofsagt. Vil ég þó um leið láta þau orð fylgja, að ég fagna í rauninni þeim umskiptum sem hafa orðið í ræðuflutningi hjá hv. þm. Árna Gunnarssyni, miðað við það sem hefur verið hjá sumum talsmönnum Alþfl. í umr. um þessi mál á Alþ. að undanförnu.
Ég ætla ekki að ýfa hér upp umræður um stefnubreytingu í landbúnaðarmálum. Við höfum talað um að við, sem stöndum að ríkisstj., höfum hugsað okkur að setja fram stefnu okkar. Ég tel enn fremur að nauðsynlegt sé að treysta grundvöllinn undir þeirri stefnu með nokkrum aðgerðum, þannig að þjóðfélagið í heild geti orðið meira sammála um landbúnaðarstefnuna en hefur verið á síðustu misserum. Ef tækist að leiða þær röksemdir að nýjum grundvelli undir landbúnaðarstefnuna, sem ekki hafa verið dregnar fram í dagsljósið á síðustu árum, gæti það e.t.v. skapað þjóðarsátt um þessi mál og orðið til þess að við þyrftum ekki að standa í háværum deilum, eins og stundum hefur gerst á hv. Alþ., um þessi mikilvægu mál.