25.03.1980
Sameinað þing: 36. fundur, 102. löggjafarþing.
Sjá dálk 1380 í B-deild Alþingistíðinda. (1382)
121. mál, greiðslur vegna Búnaðarþings
Garðar Sigurðsson:
Herra forseti. Það er dálítið merkilegt þegar einhver hv. þm. fer að ræða um landbúnaðarmál, m.a.s. þegar þeir eru að spyrjast fyrir um landbúnaðarmál, óska eftir einföldustu upplýsingum sem eiga að liggja fyrir og sjálfsagt er að gefa, að upp rísa einstaka þm. ævinlega þegar þessi mál ber á góma og hreyta ónotum í allar áttir og skömmum. Það er eins og þessi málaflokkur sé þannig og þess eðlis að ekki megi um hann tala eða finna að neinu í þeim efnum, jafnvel þó um augljósa galla sé að ræða í framkvæmd þessarar atvinnugreinar og stórkostlegan kostnað. Andsvörin eru hatursfull og viðhaft er mikið offors og viðbrögðin þannig af hálfu sumra manna, sem telja sig vera málsvara bænda, að bændum er áreiðanlega síst greiði gerður með málflutningi af því tagi.
Það hefur margt verið furðulegt sagt í þessu máli. Það hefur mest borið á skömmum í garð hv. þm. Vilmundar Gylfasonar fyrir að leyfa sér að koma hér upp og óska eftir upplýsingum. Má ekki einu sinni leita upplýsinga varðandi hlut eins og kostnað við Búnaðarþing, sem er mikill? Ég heyrði ekki niðurstöðutöluna, kannske 20 millj. Mér finnst það lágmarkið að menn megi koma hér og spyrja. Ég undrast þegar svörin eru m.a. af því tagi að menn ættu að leita sér sem fyllstra upplýsinga áður en þeir spyrja. Til hvers eru menn að spyrja? Til þess að fá að vita það sem þeir vissu ekki fyrir. Það er síst ástæða til að álasa mönnum fyrir að spyrja í þeim tilgangi, því að spyr sá sem ekki veit. Sá sem veit þetta allt saman þarf auðvitað ekki að koma hér upp og spyrja. Þess vegna á fyrirspyrjandi ekki að fá skammir og ónot í sinn garð, heldur upplýsingar og útskýringar hjá þeim mönnum sem þykjast vita alla skapaða hluti.
Ég hef ekki heyrt neinar skýringar af hálfu þm. um þetta efni, heldur þveröfugt: útúrsnúninga og illsku og hatursfullan málflutning sem alls ekki á hér heima. (EgJ: Var ræðumaður við þegar landbrh. svaraði fsp.?) Ég var hér inni þegar hæstv. landbrh. var að svara. Ég missti af fyrsta hlutanum, en hann hefur líka talað í dálítið öðrum tón en hv. þm. sem er að grípa hér fram í, og honum er velkomið að gera það. (EgJ: Væri þá ekki eðlilegt að þm. kynnti sér svar ráðh.?) Vill ekki hæstv. forseti gefa hv. þm. orðið næst á eftir mér? Mér leiðist hálfpartinn þetta kvak í mönnum sem allt þykjast vita best án þess að það hafi nokkurs staðar komið í ljós.
En hvers vegna þarf hv. Alþ. að styðjast við lagavinnu Búnaðarþings? Hv. Alþ. setur lög um alla mögulega og ómögulega hluti í þjóðfélaginu. Til hvers þarf það þá að styðjast við þing eins og Búnaðarþing, sem fjallar um landbúnaðarmálin? Getur ekki hv. Alþ. fjallað um þau mál líka án aðstoðar og leitað sér upplýsinga, eftir því sem þörf krefur, hjá þeim sem vitið hafa eða þykjast hafa? Spurningin er þessi: Er Búnaðarþing opinber stofnun og á ríkið að greiða fyrir aðrar stofnanir en þær sem eru á þess snærum? Það er spurningin. Og mér finnst ekkert óeðlilegt, þó að spurt sé, og heldur ekkert óeðlilegt, reyndar nauðsynlegt að taka þessi mál öll til endurskoðunar, jafnvel þótt Búnaðarþing hafi starfað í 60 ár með þeim árangri í landbúnaðarmálum sem við blasir.
Það er rétt, að bændur í þessu landi hafa allmikla sérstöðu. Mér dettur ekki í hug að veitast að þeim í einu eða neinu. En þeir eru atvinnurekendur stundum, það er rétt. (Forseti hringir.) Heyrist mér rétt, að hæstv. forseti sé að berja í bjölluna? Ég skal stytta mál mitt af fremsta megni. — En þeir eru ekki aðeins atvinnurekendur og launþegar sitt hvorn daginn, heldur einnig ríkisstarfsmenn að vissu leyti. Greiðir ríkið ekki bændum orlof? Það er ekki atvinnurekandi bænda. Það greiðir t.d. atvinnurekendahlutann í lífeyrissjóð bænda. Ríkið greiðir líka afleysingaþjónustu bænda. Í öllum þessum atriðum eru bændur ríkisstarfsmenn, þannig að þetta mál er býsna flókið allt saman. Og það leysist ekki og skýrist ekki með belgingi af því tagi sem hv. þm. Framsfl. beita þegar slík framsóknarmennska er til umr. Ég vil fallast á það orð hv. þm. Vilmundar Gylfasonar sem ágætt orð yfir þá óstjórn og vanstjórn í þessum efnum sem viðgengist hefur um áratugaskeið.