22.05.1981
Neðri deild: 107. fundur, 103. löggjafarþing.
Sjá dálk 4909 í B-deild Alþingistíðinda. (5246)
301. mál, umferðarlög
Landbrh. (Pálmi Jónsson):
Herra forseti. Ég á ekki langt erindi í þennan ræðustól frekar en t. a. m. hæstv. forseti þessarar deildar. Ég vil gjarnan greina frá því, sem ég tel mér bæði rétt og skylt, að þegar drög að þessu frv. voru rædd í ríkisstj. höfðu ýmsir ráðh. þar fyrirvara, en aðrir lýstu andstöðu sinni við frv. Ég lýsti andstöðu minni við þetta frv., þ. e. þann hátt þess sem kveður á um að lögþvinga menn til þess að aka í bílbeltum. E. t. v. má segja að mér kæmi það nokkuð á óvart þegar ég sá frv. flutt eigi að síður sem stjfrv. En ég ætla ekki að gerast neinn baráttumaður í þessu máli eða flytja um það áróðursræður, hvorki til né frá. Ég tel að í þessum orðum mínum hafi þegar komið fram afstaða mín, og ég læt þess getið, að ég greiði atkv. gegn því að þvinga mig til þess að fara í bílbelti, greiði atkv. gegn því að lögbinda mig í bílbelti. Ég get ekki samþykkt það.
Það hefur verið sagt hér frá tölulegum rannsóknum sem síðan er bætt um betur og sagt að séu tölulegar staðreyndir. Ég þykist þess fullviss, að bílbelti komi að miklu haldi við það að draga úr slysum við árekstra. Ég þykist þess fullviss. En ég held að það sé miklum vafa undirorpið, að bílbelti sé mikil bjargvættur við útafkeyrslur og slík slys eru tíð hér á landi við ýmsar aðstæður. Ég held að þetta sé miklum vafa undirorpið. Ég er ekki með neinar fullyrðingar um þau efni, en þetta er a. m. k. vafamál, og þær aðstæður geta verið að það hafi ekki verið til bóta að ökumaður eða farþegi í framsæti væri lögþvingaður í beltinu.
Hæstv. forseti þessarar deildar, sem því miður hefur gengið úr salnum, líkt þessu máli við brunavarnir. (Gripið fram í: Það hefur e. t. v. kviknað í honum.) Ég vona að það hafi ekki kviknað í honum við það að ganga út úr salnum, en hann líkti þessari lagasetningu við almennar brunavarnir í landinu. Vel má vera að þessi hv. þm. telji rétt að Alþingi setji um það lög að geyma hæstv. forseta Nd. í eldtraustum skáp hverja nótt, ef svo kynni að fara að kviknaði í húsinu, svo að hann væri þá óhultur fyrir því að brenna inni. Meðan það er ekki gert er hér engu saman að jafna. En þar með væri búið að setja lög þess efnis að telja mætti að t. a. m. þessi ágæti þm., hæstv. forseti Nd., væri nokkuð óhultur þó að eldsvoða bæri að höndum hverja nótt, þá er hann gisti bæði heima hjá sér og annars staðar. Að öðru leyti er hér engu saman að jafna, nema hæstv. forseti vilji leggja til að eitthvað slíkt verði upp tekið.
Eitt atriði í þessu frv. er að mínum dómi mjög gott og þarft. Það er það sem fram kemur í 1. gr. frv., að ákveða með lögum að hnakkapúðar skuli vera á baki framsæta í bílum. Þetta atriði er afar mikils virði og hefur ekki í för með sér neina þvingun á ökumanni eða farþega. En það eru mörg dæmi þess, að alvarleg slys hafa hlotist af þegar keyrt er aftan á bíla sem ekki eru með hnakkapúða. Þetta atriði er mjög þýðingarmikið og skal ég ekki draga úr því. En þrátt fyrir þetta atriði, sem er til góðs — ég skal ekki dæma um það sem fjallað er um í 2. gr., — þá mun ég greiða atkv. gegn þessu máli.