14.03.1983
Neðri deild: 67. fundur, 105. löggjafarþing.
Sjá dálk 3160 í B-deild Alþingistíðinda. (3185)
158. mál, bann við ofbeldiskvikmyndum
Geir Hallgrímsson:
Herra forseti. Það hefur áður í þessum umr. komið fram fsp., sem beint var til formanns Alþb., formanns Framsfl. og hæstv. forsrh., um það, hvort samningur væri til staðar meðal aðila stjórnarsamstarfsins, núverandi hæstv. ríkisstjórnar, um að þing væri ekki rofið nema allir aðilar að stjórnarsamstarfinu stæðu að slíku þingrofi. Ég hlýt að ítreka þessa fsp., sem við höfum ekki fengið beint svar við. En upplýst hefur verið áður eftir öðrum leiðum og ekki verið mótmælt að slíkur samningur aðila stjórnarsamstarfsins sé fyrir hendi. Með tilvísun til þess að slíkur samningur er til staðar er ljóst að þing verður ekki rofið í dag eða nótt nema allir aðilar stjórnarsamstarfsins hafi samþykkt og þá liggur sömuleiðis fyrir að Framsfl. hefur gengið á bak orða sinna og yfirlýsinga um að rétt væri að haga samningaviðræðum um raforkuverð og fleiri samskiptaefni við Alusuisse með öðrum hætti en gert hefur verið hingað til.
Framsóknarmenn hafa haft um það stór orð að nauðsynlegt væri að taka málið úr höndum iðnrh. Þeir hafa, að því er virðist, opinberlega verið sammála um að leggja áherslu á að það væri þjóðarvoði ef hæstv. iðnrh. hefði málið áfram með höndum. Nú heykjast framsóknarmenn á þessari skoðun sinni og ganga á bak orða sinna.
Með sama hætti hafa Alþb.-menn gengið á bak orða sinna, þeirra að nauðsynlegt væri að Alþingi segði álit sitt um það að þing yrði kvatt saman eigi síðar en 18 dögum eftir næstu kosningar. Hæstv. sjútvrh., formaður Framsfl., var áðan að segja að slík till. hefði enga þýðingu, en hann hefur lagt svo mikið upp úr þessum till.-flutningi að hann hefur hótað afsögn sinni úr núv. ríkisstj. ef sú till. yrði samþykkt. Er hann að gera till. sem enga þýðingu hefur að fráfararatriði? Þarna gengur orð á móti orði, yfirlýsing á móti yfirlýsingu, og er það ekki óvenjulegt af hálfu hæstv. ráðh. Sannleikurinn er sá, að auðvitað skiptir máli að núverandi Alþingi segi til um hvenær Alþingi verði kvatt saman að loknum kosningum. Auðvitað hljóta forseti og forsrh. að taka það til greina sem Alþingi hefur samþykkt. Það liggur fyrir að það er meirihlutavilji í báðum deildum Alþingis, það er meirihlutavilji í Sþ. að Alþingi verði kvatt saman eigi síðar en 18 dögum eftir næstu kosningar. Svo kemur hæstv. samgrh., formaður Framsóknarflokksins, og segist ekki vilja skuldbinda sig til þess að kveðja Alþingi saman, vegna þess að það þurfi að mynda sterka ríkisstjórn. En hvernig er sterk ríkisstjórn mynduð? Hún er mynduð með því að tryggja henni meiri hluta á Alþingi Íslendinga og til þess að kanna fylgi væntanlegrar ríkisstjórnar þarf Alþingi að vera til staðar og kveða upp úr um það, hvort það styður þá ríkisstjórn sem á við þann geigvænlega vanda að glíma sem við alþm. allir gerum okkur grein fyrir að er fyrir hendi.
Herra forseti. Hinn sjálfskipaði formaður Bandalags jafnaðarmanna, fimmta stjórnmálaflokksins á Íslandi, hafði stór orð um að annaðhvort yrði hér mynduð eftir næstu kosningar stjórn Sjálfstæðisflokks og Framsóknarflokks eða stjórn Sjálfstæðisflokks og Alþýðubandalags. Hann reiknaði sem sagt hvorki með sínum gamla flokki, Alþýðuflokknum, né sínum nýja flokki, Bandalagi jafnaðarmanna. Þetta voru núll og nix flokkar að hans eigin mati. Látum svo vera og ekki skal ég andmæla honum í þeim efnum, en ég hygg að það sé umhugsunarefni fyrir kjósendur þessa lands að hverfa frá stuðningi við Alþýðubandalag og Framsóknarflokk samhliða og þeir hverfa frá stuðningi við Alþfl. og fimmta flokkinn, Bandatag jafnaðarmanna. Það hlýtur að vera umhugsunarefni, hvort nú sé ekki kominn tími til að styðja Sjálfstæðisflokkinn. Það liggur ljóst fyrir að bæði Framsfl. og Alþb. hafa gerst ómerkingar orða sinna, að bæði Alþb. og Framsfl. hafa nú í 3–5 ár setið í stjórn saman, en ekkert afrekað annað en Íslandsmet í verðbólgu og erlendri skuldasöfnun þannig að vá er fyrir dyrum. Þeir enda nú þennan stjórnarferil sinn með því að misbeita valdi sínu í stjórnarstólum, misbeita þingrofsvaldi sínu og ættu því ekki að eiga skilið stuðning kjósenda í landinu. sá kostur einn er fyrir hendi af hálfu kjósenda að veita Sjálfstæðisflokknum aukið brautargengi, meirihlutafylgi, þannig að það þurfi ekki að semja við einn eða neinn þessara ómerkinga, stjórnmálaflokka, sem við því miður höfum orðið vitni að, ekki síst í þessum umr. í dag, að þeir eru.