25.01.1984
Efri deild: 44. fundur, 106. löggjafarþing.
Sjá dálk 2332 í B-deild Alþingistíðinda. (2060)
159. mál, tekjuskattur og eignarskattur
Fjmrh. (Albert Guðmundsson):
Virðulegi forseti. Ég mæli hér fyrir frv. til l. á þskj. 230 um breyt. á lögum nr. 75 frá 14. sept. 1978, um tekju- og eignarskatt, sbr. lög nr. 21 frá 23. mars 1983 um breyting á þeim lögum.
Í stefnuyfirlýsingu ríkisstj. frá 26. maí s.l. er því lýst yfir að áhersla verði lögð á að efla atvinnustarfsemi og atvinnuuppbyggingu til þess að auka hagvöxt og atvinnuöryggi. Í því skyni verði m.a. starfsskilyrði atvinnuveganna jöfnuð og samkeppnisstaða íslenskra atvinnugreina styrkt. Skattalögum verði breytt þannig að þau örvi fjárfestingu og eiginfjármyndun í atvinnulífinu.
Í framhaldi af þessari yfirlýsingu skipaði ég snemma sumars nefnd til að undirbúa frv. til breytinga á skattalögunum. Er erindisbréf nefndarinnar dags. hinn 14. júlí s.l. Skyldu tillögur nefndarinnar liggja fyrir á haustmánuðum þannig að unnt yrði að leggja tillögur um þetta efni fyrir Alþingi á fyrri hluta þingsins. Nefndina skipuðu þeir Ólafur Nilsson löggiltur endurskoðandi, sem var formaður hennar, en auk hans Geir Geirsson löggiltur endurskoðandi og alþm. Davíð Aðalsteinsson, Eyjólfur Konráð Jónsson og Þorsteinn Pálsson. Nefndin vann mjög gott starf og skilaði áliti sínu í nóvembermánuði s.l. Er frv. það sem hér er til umr. samið af nefndinni í samvinnu við fjmrn. og grundvallast á hugmyndum nefndarinnar.
Í tengslum við þetta frv. annaðist nefndin samningu sérstaks frv. um frádrátt frá tekjum vegna fjárfestingar manna í atvinnurekstri og var það lagt fram samhliða þessu frv. og eru náin tengsl á milli frumvarpanna beggja.
Öflugt atvinnulíf er forsenda allra efnahagslegra framfara og fullljóst er að afkoma almennings í þessu landi verður ekki byggð á öðru en traustu og þróttmiklu atvinnulífi. Á undanförnum árum hafa margar greinar atvinnurekstrar átt í miklum erfiðleikum hér á landi, þar sem gætt hefur samdráttar og versnandi afkomu. Í þessum efnum þarf að snúa vörn í sókn og hefja nýskipun arðbærrar atvinnustarfsemi með aukinni þátttöku almennings. Sérstaklega þarf að auka eiginfjármyndun atvinnufyrirtækja og bæta möguleika þeirra til endurnýjunar atvinnutækja.
Til að skapa atvinnurekstrinum í landinu heilbrigðan rekstrargrundvöll og vaxtarskilyrði á ný er ljóst að breyta þarf mörgum atriðum í efnahagslífi okkar. Varðandi sum þessi atriði hefur verulegur árangur þegar náðst og er þar nærtækast að nefna þá verulega miklu lækkun á verðbólgunni sem orðið hefur í valdatíð núv. ríkisstj. En aðgerða er einnig þörf á öllum sviðum, m.a. í skattamálum. Er frv. því sem hér er til umr. ásamt fyrrgreindu fylgifrv. þess ættað það hlutverk. Hefur frv. að geyma allmargþættar tillögur til breytinga á skattlagningu einstaklinga og atvinnufyrirtækja, sem allar stefna þó að þessu marki.
Mun ég nú víkja að helstu tillögum frv. og snúa mér fyrst að þeim breytingum er varða atvinnureksturinn sjálfan. Þar eru meginbreytingarnar þríþættar: Í fyrsta lagi er lagt til að fjárfestingarsjóður verði tekinn upp í stað núverandi varasjóðs. Í öðru lagi er lagt til að breyting verði gerð á meðferð úthlutaðs arðs hjá félögum. Og í þriðja lagi er gert ráð fyrir breytingu á fyrningarhlutföllum.
Samkv. núgildandi lögum er félögum sem atvinnurekstur stunda heimilt að leggja allt að 25% af hagnaði í sérstakan varasjóð. Þessum varasjóði er einungis heimilt að ráðstafa til að mæta rekstrartapi. Sé sjóðnum ráðstafað á einhvern annan hátt ber að telja hina ráðstöfuðu fjárhæð til tekna að viðbættu 25% álagi.
Gildandi ákvæði um varasjóð hafa löngum þótt að ýmsu leyti gölluð. Sérstaklega hafa menn þó gagnrýnt ákvæðin um óheimila ráðstöfun hans. Það hefur reynst mjög erfitt í framkvæmd að meta hvenær varasjóði hefur verið ráðstafað í þessu sambandi og hvenær hann skyldi telja til tekna að viðbættu 25% álagi. Í mörgum tilfetlum hefur varasjóðurinn í raun virkað eins og lækkun á skatthlutfalli félaga. Annar megingalli við ákvæði núgildandi laga um myndun varasjóðs er að heimildin hefur verið bundin við félög. Einstaklingum hefur ekki verið heimilt að leggja fé í varasjóð þó þeir stunduðu atvinnurekstur og hefur varasjóðsheimildin skapað visst misvægi milli atvinnurekstrar eftir því hvort hann er í formi félags eða á vegum einstaklings.
Með ákvæðum frv. um fjárfestingarsjóð í stað varasjóðs er stefnt að raunhæfari varasjóðsmyndun í atvinnurekstri, þ.e. stefnt að myndun varasjóðs sem ráðstafa má til frekari uppbyggingar og tekjujöfnunar í rekstrinum.
Í frv. er lagt til að einstaklingar og félög, sem hafa skattskyldar tekjur af atvinnurekstri eða sjálfstæðri starfsemi, geti myndað fjárfestingarsjóð með frádrætti frá tekjum, allt að 40% af skattskyldum hagnaði ársins. Helming af tillagi í fjárfestingarsjóð skal leggja inn á bundinn reikning í banka eða sparisjóði, svonefndan fjárfestingarreikning. Reikningar þessir skulu vera verðtryggðir og bera sömu vexti og verðtryggðir reikningar við innlánsstofnanir almennt gera, þ.e. reikningar sem eru með svipuðum binditíma. Innborgun inn á þessa reikninga skal hafa farið fram fyrir 1. júní árið eftir lok þess almanaksárs sem tillagið varðar eða fimm mánuðum eftir lok reikningsárs sé það annað en almanaksárið. Fjárhæð sem lögð er inn á bundinn reikning má fyrst nota sex mánuðum eftir að innborgun hefur farið fram og skal hún hafa verið notuð innan sex ára frá því tímamarki.
Fjárfestingarsjóðurinn framreiknast árlega með verðbreytingarstuðli samkv. 26. gr. tekjuskattslaganna, þ.e. með sama stuðli og aðrar stærðir í skattalögunum. Þessi framreikningur á sér stað frá frádráttarári til ráðstöfunarárs sjóðsins. Verðbætur og vextir af innstæðureikningi eru skattskyld, en reikningurinn reiknast með í stofni við útreikning á verðbreytingarfærslu. Þetta þýðir raunverulega að einungis ákveðnir raunvextir af þessum reikningum verða skattskyldir.
Ef fjárfestingarsjóðnum er ráðstafað telst hann til skattskyldra tekna, en jafnframt því er heimilt að fyrna nýjan reikning, sem heimilt er að fyrna í fyrsta sinn á átinu samkv. skattalögum, eða eignir sem eru í smíðum og enn hafa ekki verið teknar í notkun.
Í þessum tillögum um fjárfestingarsjóð í stað varasjóðs felast róttækar breytingar. Horfa sumar þeirra til rýmkunar á þeim heimildum sem nú eru í lögum, en aðrar til þrengingar.
Til rýmkunar horfir eins og áður sagði að heimild til myndunar fjárfestingarsjóðs nær til allra aðila sem atvinnurekstur stunda eða sjálfstæða starfsemi, óháð rekstrarformi, en núgildandi ákvæði um varasjóð eru bundin við félög.
Í öðru lagi horfir til rýmkunar að heimild til ráðstöfunar fjárfestingarsjóðs er ekki bundin eingöngu við að verja honum á móti tapi, heldur er einnig heimilt að verja honum til að fyrna nýjar eignir.
Í þriðja lagi horfir til rýmkunar að tillög í fjárfestingarsjóð geta numið allt að 40% af hreinum tekjum, en tillög í varasjóð mega ekki nema meira en 25% af hreinum tekjum.
Á þinn bóginn eru ýmis atriði sem horfa til þrengingar eða takmörkunar á þeim heimildum sem fyrir eru varðandi varasjóðinn. Þannig er í fyrsta lagi myndun fjárfestingarsjóðs háð skilyrðum um fjárbindingu sem svarar helmingi af tillaginu sjálfu. Slíka bindingu er ekki að finna í lögum varðandi varasjóð.
Í öðru lagi er ákvæði um að skylt sé að ráðstafa fjárfestingarsjóði innan tiltekinna tímamarka, en ráðstöfun á núgildandi varasjóði er ekki háð neinum tímamörkum.
Í þriðja lagi horfir til þrengingar að fjárfestingarsjóðurinn framreiknast árlega samkvæmt verðbreytingarstuðli og sú skattalega skuldbinding sem honum fylgir heldur því raunverulega verðgildi sínu, en núgildandi varasjóður framreiknast ekki og hefur því rýrnað verulega í verðbólgunni undanfarin ár og þar með sú skattalega skuldbinding sem á honum hefur hvílt.
Þegar þessi atriði öll eru skoðuð í samhengi og metin heildarútkoma þeirra verður ekki sagt að þegar til lengri tíma er litið felist lækkun á skattlagningu fyrirtækja í þeim tillögum er varða fjárfestingarsjóðinn, þó að þær kunni eitthvað að rýra tekjur ríkissjóðs af tekjuskatti atvinnurekstursins þegar til skamms tíma er litið. Meginmáli skiptir þó að fjárfestingarsjóðurinn er mun raunhæfari við varasjóðsmyndun í atvinnurekstri en núgildandi ákvæði um varasjóð og hann er mun líklegri en núgildandi varasjóður til að stuðla að frekari uppbyggingu og tekjujöfnun í rekstri. Eru þær tillögur um fjárfestingarsjóð sem ég hef rakið hér að framan og frv. hefur að geyma að verulegu leyti sniðnar eftir hliðstæðri sjóðsmyndun, sem heimiluð er í skattalögum flestra grannlanda okkar og þykir hafa gefið góða raun þar.
Að því er félögin varðar eru í öðru lagi gerðar tillögur um breyttar reglur um skattalega meðferð úthlutaðs arðs hjá hlutafélögum og skattalega meðferð þess fjár sem samvinnufélög greiða félagsmönnum sínum í árslok eða færa þeim til séreignar í stofnsjóði. Samkvæmt núgildandi lögum er helmingur þeirrar fjárhæðar sem hlutafélög greiða eða úthluta í arð frádráttarbær en þó má frádráttur aldrei vera hærri en nemur 5% af matsverði hlutafjár. Hjá viðtakendum þessa arðs er hann allur skattskyldur, en þó getur hver einstakur viðtakandi fært til frádráttar aftur allt að 12 700 kr. Þessar reglur hafa leitt til þess að iðulega kemur til tvísköttunar arðs, þar sem arður er að hálfu leyti skattlagður í félaginu sem úthlutar honum og að verulegu leyti aftur skattlagður hjá viðtakanda.
Í frv. er lagt til að úthlutaður arður úr hlutafélagi verði frádráttarbær að fullu hjá félaginu, þó ekki umfram 10% af matsverði hlutafjár. Jafnframt eru gerðar tillögur um nokkra rýmkun á frádráttarbærni úthlutaðs arðs í höndum móttakanda og mun ég víkja að þeim síðar.
Samkv. þessum tillögum er með öllu afnumin sú tvísköttun á úthlutuðum arði sem ríkt hefur að nokkru leyti hingað til og verður að telja að mörgu leyti mjög óeðlilega. Þá eru einnig rýmkaðar heimildir samvinnufélaga til að færa til frádráttar fjárhæðir sem greiddar eru félagsaðilum eða færðar þeim til séreignar í stofnsjóði í hlutfalli við viðskipti þeirra á árinu. Hafi þessi félög viðskipti við aðra en félagsaðila sína er þeim samkv. núgildandi lögum jafnan heimilt að draga frá skattskyldum tekjum arð af viðskiptum við félagsaðila sína á rekstrarárinu er nemi allt að 2/3 hlutum hreinna tekna, enda sé sú fjárhæð greidd félagsaðilum eða færð þeim til séreignar í stofnsjóði í hlutfalli við viðskipti þeirra. Þessi arður má þó aldrei samkv. gildandi lögum nema meira en 5% af viðskiptum félagsaðila. Í frv. er gert ráð fyrir því að þetta hámark hækki úr 5% í 7%.
Að því er atvinnureksturinn varðar eru loks í þriðja lagi í frv. gerðar tillögur um nokkra hækkun á fyrningarhlutföllum. Þau fyrningarhlutföll í skattalögunum eru ákveðin varðandi einstakar tegundir eigna. Þær hafa fram að þessu fyrst og fremst verið miðaðar við raunverulegan endingartíma þeirra, þannig að eignin væri komin niður í niðurlagsverð að loknum endingartímanum þó að sjálfsögðu hafi þarna verið um meðaltalsreglu að ræða.
Hin síðari árin hefur borið æ meira á úreldingu eigna vegna örra tæknibreytinga, þannig að endingartíminn einn ræður ekki úrslitum um þessi efni lengur. Í ljós hefur komið að núgildandi ákvæði um fyrningar nægja ekki í nærri öllum tilvikum til að færa eignir til raunverulegs verðs á hverjum tíma af þessum sökum. Í þessu sambandi má nefna örar tæknibreytingar á sviði tölvunotkunar, á sviði vöruflutninga, t.d. á sjó og á fjölmörgum öðrum sviðum. Hafa þessar breytingar í mörgum tilfellum gert eldri búnað úreltan eða verðminni en ráð var gert fyrir, oft löngu áður en raunverulegum endingartíma búnaðarins í hinum hefðbundna skilningi þess orðs var lokið.
Af þessum sökum eru gerðar í frv. tillögur um nokkra hækkun fyrningarhlutfalla. Þannig er lagt til að fyrningarhlutföll skipa og skipsbúnaðar hækki úr 8% í 10%, að fyrningarhlutföll verksmiðjuvéla og hvers konar iðnaðarvéla hækki úr 12% í 15% og að fyrningarhlutföll véla og tækja til jarðvinnslu og mannvirkjagerðar, bifreiða, tölvubúnaðar o.fl. verði hækkuð úr 12% í 20%. Jafnframt er lagt til að fyrningarhlutföll mannvirkja verði 2%–10% í stað 2%–6% áður. Eftir sem áður er gert ráð fyrir að fjmrh. ákveði með reglugerð fyrningarhlutfall einstakra flokka mannvirkja eftir gerð, byggingarefni o. fl. Það má því fyrst og fremst búast við að hið aukna svigrúm sem gert er ráð fyrir í fyrningarhlutföllum mannvirkja verði notað varðandi einstakar óvaranlegar tegundir eigna.
Samkv. gildandi lögum um tekju- og eignarskatt er íbúðarhúsnæði í atvinnurekstri ekki fyrnanlegt. Í ýmsum tilvikum er þetta óeðlilegt. Má í því sambandi nefna verbúðir og vistarverur starfsfólks fiskiðjuvera víða úti um land. Þá eru einnig dæmi um að íbúðir séu leigðar út af félögum eða öðrum í stórum stíl í atvinnurekstrarskyni. Er lagt til að á þessu verði breyting og íbúðarhúsnæði sem notað er í atvinnurekstri verði almennt fyrnanlegt. Ekki er þó gert ráð fyrir að þessi breyting taki til íbúðarhúsnæðis í eigu manna nema heildarfyrningargrunnur slíks húsnæðis í hans eigu í árslok fari fram úr tilteknum mörkum. Slík takmörkun þykir nauðsynleg til þess að reglur um fyrningu á útlögðu íbúðarhúsnæði verði framkvæmanlegar.
Ég hef nú lýst stuttlega tillögum frv. að því er varðar atvinnureksturinn, þ.e. tillögum um fjárfestingarsjóð, arð og hækkun fyrningarhlutfalla, og mun nú snúa mér að tillögunum er lúta að einstaklingum.
Helstu brtt. er að einstaklingum lúta skiptast í þrjá flokka svipað og varðandi atvinnurekstur. Í fyrsta lagi varða tillögurnar meðferð móttekins arðs og greiðslna í stofnsjóði samvinnufélaga, í öðru lagi fjárfestingu einstaklinga í atvinnurekstri og frádráttarbærni hennar með vissum skilyrðum og innan vissra marka og loks í þriðja lagi tillögur varðandi breytta eignarskattsmeðferð að því er varðar hlutafjáreign og stofnfjárinnstæðu í samvinnufélögum.
Ég vék hér áðan, þegar ég fjallaði um skattlagningu atvinnurekstrar og tillögur til breytinga á henni, að meðferð úthlutaðs arðs hjá hlutafélögum og færslna í stofnsjóði hjá samvinnufélögum. Að því er varðar skattlagða meðferð þessara greiðslna hjá móttakendum eru einnig gerðar tillögur til breytinga í frv. því sem hér liggur fyrir.
Samkv. gildandi reglum er fenginn arður af hlutafjáreign frádráttarbær hjá einstaklingum sem við honum taka. Þessi frádráttarheimild sætir svo tvenns konar takmörkunum. Í fyrsta lagi er móttekinn arður ekki frádráttarbær nema upp að 10% af nafnverði einstakra hlutabréfa eða hluta og í öðru lagi má frádráttur aldrei vera hærri en 12 750 kr. fyrir einhleyping og helmingi hærri upphæð fyrir hjón. I frv. er ekki gerð tillaga um aðrar breytingar á þessum ákvæðum er þær, að fyrrgreind fjármagnsupphæð frádráttarins hækki úr 12 750 kr. fyrir einstakling upp í 25 þús. kr. og hækki samsvarandi fyrir hjón, þ.e. það er lagt til að þetta hámark frádráttarheimildarinnar tæplega tvöfaldist.
Þá gerir frv. einnig ráð fyrir því að frádráttarbær hámarksupphæð, sem færð er félagsmanni í samvinnufélagi til tekna í stofnsjóð vegna viðskipta hans við félagið, hækki úr 5 í 7%.
Kunnara er en frá þurfi að segja að atvinnufyrirtæki á Ístandi hefur mjög skort eigið fé til rekstrar síns. Hefur sáralítið kveðið að því hér á landi að almenningur legði fé til slíks rekstrar, enda má segja að skattalög hafi ekki gert þann kost sýnu fýsilegan, auk þess sem almennan markað fyrir slík hlutabréf hefur skort. Í c-lið 4. gr. þess frv. sem hér er til umr. er að finna rammagrein sem ætlað er að gera það skattalega hagstætt fyrir almenning að festa fé sitt í slíkum rekstri og örva þar með eiginfjármyndun og fjárfestingu í atvinnulífinu. Samkv. þessari grein er frádráttarbært frá tekjum það fé sem varið er til aukningar á fjárfestingu í atvinnurekstri á tekjuárinu allt að 20 þús. kr. hjá einstaklingi og 40 þús. kr. hjá hjónum. Þessi aukning fjárfestingar þarf þó að fullnægja nánari skilyrðum, en um þau skilyrði er fjallað í frv. til l. um frádrátt frá skattskyldum tekjum manna vegna fjárfestingar í atvinnurekstri sem ég get um hér að framan og lagt var fram sem fylgifrv. með þessu frv.
Í því frv. er gert í stuttu máli ráð fyrir fjórum mismunandi tegundum fjárfestingar sem fullnægt geti skilyrðum til frádráttarbærni. Í fyrsta lagi myndun bundinna stofnfjárreikninga í bönkum og sparisjóðum, sem verja skal til nýmyndunar eigin rekstrar síðar. Í öðru lagi bein og milliliðalaus fjárfesting í hlutabréfum hlutafélaga þar sem hlutafé er ekki undir 10 millj. kr., hluthafar a.m.k. 100 og viðskipti með hlutabréf eru frjáls. Í þriðja lagi er gert ráð fyrir frádráttarbærni tillaga í starfsmannasjóði sem sérstaklega eru myndaðir til kaupa á hlutabréfum í hlutafélögum sem þeim eru tengd. Loks er í fjórða lagi gert ráð fyrir frádráttarbærni á fjárfestingu í hlutabréfum í sérstökum fjárfestingarfélögum sem mynduð yrðu til kaupa á áhættufé atvinnufyrirtækja og skuldabréfum þeirra.
Ég mun fjalla nánar um þessi sérstöku skilyrði þegar ég mæti fyrir áðurnefndu fylgifrv., en ég tel að með þessum ákvæðum sé lagður grundvöllur að opnari og eðlilegri viðskiptum með áhættufé í atvinnurekstri hér á landi. Tel ég að þetta geti leitt til aukinnar þátttöku almennings og aukningar á áhættufé í fyrirtækjum þegar frá líður. Til þess að svo verði í verulegum mæli þarf auðvitað fleira til að koma en breytingar á skattalögum einum saman. Viðskipti með hlutabréf þurfa að komast í fastara form þar sem slík bréf væru til sölu á almennum markaði, helst með skráningu sölugengis þeirra. Hugarfarsbreyting þarf að verða hjá forsvarsmönnum atvinnufyrirtækja í þá átt að opna félögin og gera eignaraðild að þeim eftirsóknarverða með úthlutun arðs og síðast en ekki síst þarf hugarfarsbreyting að verða hjá almenningi þannig að litið verði á kaup á áhættufé atvinnufyrirtækja sem raunhæfan kost við ávöxtun á sparifé ekki síður en ávöxtun þess í innlánsstofnunum eða í spariskírteinum ríkissjóðs. Slíkar breytingar gerast ekki í einu vettvangi, en telja verður að breyting skattalaga á þennan hátt, sem að framan er lýst, ætti að geta hrundið af stað þróun í þessa átt.
Þriðja megintillaga frv. varðandi skattlagningu einstaklinga hefur einnig þann tilgang að hvetja almenning til fjárfestingar í áhættufé. Lýtur hún að því að við ákvörðun á eignarskattsstofni einstaklinga verði heimilt að draga frá eigin innstæður á stofnfjárreikningum samvinnufélaga og hlutabréfaeign allt að 250 þús. kr. hjá einstaklingi og 500 þús. kr. hjá hjónum. Innan þessara marka gilda þá um þessar eignir sömu reglur og nú gilda um innstæður manna í bönkum og sparisjóðum.
Ég hef nú stiklað á stóru varðandi efnisatriði og tilgang frv. sem hér er til umr. Ég hef takmarkað umfjöllun mína við meginatriði frv. Varðandi útfærslu á þeim er að sjálfsögðu til fjölmargra tæknilegra atriða að líta sem ugglaust verður fjallað nánar um við meðferð málsins í nefnd.
Í flóknu máli sem þessu er vönduð nefndarmeðferð að sjálfsögðu nauðsynleg, en ég legg á það áherslu að slík meðferð þarf ekki endilega að taka langan tíma. Er mjög nauðsynlegt að afgreiðslu þessa frv. verði hraðað svo sem nokkur kostur er. Ástæðan er sú, að öllum ákvæðum þess öðrum en ákvæðum um frádráttarbærni áhættufjárfestinga er ætlað að gilda við skattlagningu á þessu ári. Er fyrirtækjum og þeim sem vinna við uppgjör og framtalsgerð því brýn nauðsyn á því að ljóst verði hið fyrsta hvaða reglur gildi um skattalegt uppgjör tekna og eigna ársins 1983. Dragist meðferð málsins í langan tíma hér á Alþingi er augljóst að það mun leiða til verulegra erfiðleika í skattkerfinu og hugsanlega svo að áhrif kunni að hafa á það næst að ljúka álagningu skatta á réttum tíma.
Að lokum nokkur orð um áhrif frv. á tekjur ríkissjóðs. Um árabil hafa verið vélteknar upplýsingar úr framtölum einstaklinga, sem hafa gert mönnum kleift að áætla fjárhagsleg áhrif einstakra brtt. í skattamálum þeirra með nokkurri nákvæmni. Sérstaklega hefur þetta gilt um tillögur er lúta að breytingum á skattstigum og öðrum þáttum í álagningarútreikningi skattalaganna. Slíkum véltæknum upplýsingum hefur ekki verið fyrir að fara varðandi einstaka þætti í skattalegu uppgjöri atvinnurekstrarins, enda er þar um mun flóknari þátt að ræða sem erfitt er að véltaka. Af þessum sökum hefur ætíð reynst erfitt að áætla nákvæm fjárhagsleg áhrif brtt. að því er atvinnureksturinn varðar. Á þetta einnig við um tillögur þessa frv. Það er ljóst að frv. þetta mun hafa einhver áhrif til lækkunar varðandi tekjur ríkissjóðs þegar til skamms tíma er litið. Sé hins vegar horft til lengri tíma ætti sú lækkun sem í upphafi kann að verða á tekjuskattinum að skila sér að fullu og ríflega það með öflugu atvinnulífi og auknum tekjum.
Virðulegi forseti. Að lokinni þessari umr. leyfi ég mér að gera það að tillögu minni að frv. verði vísað til virðulegrar fjh.- og viðskn. og 2. umr.