16.05.1984
Efri deild: 100. fundur, 106. löggjafarþing.
Sjá dálk 5985 í B-deild Alþingistíðinda. (5308)
363. mál, kjaradómur í vinnudeilu Félags íslenskra atvinnuflugmanna og Flugleiða
Stefán Benediktsson:
Virðulegi forseti. Ég er algerlega andvígur þessu frv. Hérna stóðu fulltrúar stjórnarandstöðunnar í stólum beggja deilda nánast hávaðann úr öllu haustinu og hömruðu á réttmætri kröfu launþega um endurheimt samningsréttar. Samningsréttur er samningsréttur, sama hversu ógeðfelldar manni finnst vera kröfur þeirra aðila sem við samningaborðið sitja. Það er fjarska vinsælt að gagnrýna og jafnvel ráðast á þær atvinnustéttir í landinu sem hvað mest bera úr býtum. En það er nú einu sinni þannig að menn miða sig innbyrðis við aðra í launum oft á tíðum á afskaplega hæpnum grundvelli. Og þó að við alþm. höfum orðið fyrir því áfalli að lenda undir kjaradóm finnst mér það ekki þurfa að leiða til þeirrar hefnigirni að koma öðrum undir slíka óhæfu. Fyrir utan það að ég tel að með því að þessi skikkur komist á, sem ég tel mjög hæpið fordæmi, þá séum við um leið að taka algjörlega ábyrgðina frá báðum samningsaðilum, þannig að eftirleiðis verði þetta í raun og veru alltaf það ástand sem við sitjum uppi með. Kröfugerðin á báða bóga verður vísvitandi fram úr hófi með það fyrir augum að málið fari í kjaradóm.
Mér skilst samkvæmt upplýsingum frá ríkissáttasemjara að nú standi málið þannig að fyrir liggi yfirlýsingar frá báðum aðilum um að ekki þýði lengur að semja. Þá skil ég ekki hvers vegna þeir skjóta ekki sjálfir þessu máli sínu í gerð, hvers vegna til þurfi að koma lög, því að öðruvísi verður þeirra deila ekki leyst, nema þá að komi til þeirra verkfalla sem boðuð hafa verið. En verkfallsrétturinn er einmitt sá réttur sem a. m. k. þeir flokkar sem kenna sig við verkalýð hér á landi hafa talið hvað heilagastan, þannig að ég á að sjálfsögðu von á því að þeir lýsi yfir andstöðu sinni við frv.