10.12.1984
Efri deild: 26. fundur, 107. löggjafarþing.
Sjá dálk 1703 í B-deild Alþingistíðinda. (1190)
155. mál, tekjuskattur og eignarskattur
Frsm. (Eyjólfur Konráð Jónsson):
Hæstv. forseti. Mér hefur nú orðið einhver fótaskortur á tungunni, eins og þar stendur, ef ég hef talað hér um að menn gætu stundað eitthvert sviksamlegt atferli í þessu sambandi. Ég held að ég hafi nú ekki sagt það. Ég sagði hins vegar að það væri auðvitað mjög hægt um vik fyrir mann, sem hugsaði sér að nota sér þessi fríðindi á næsta ári, að sækjast eftir mjög mikilli yfirvinnu, leggja á sig mikið erfiði á því ári og taka það því rólegar á því næsta, og semja um það við sinn atvinnurekanda, sagði ég víst. Hann gæti fengið slíka yfirvinnu og kannske einhverjar aukagreiðslur. Það þekkist nú nokkuð sem heitir á útlendu máli „golden kiss“. Ef einhver maður er að láta af störfum, þá er honum kannske greidd fyrir góð og mikil störf í áratugi einhver sérstök upphæð, og það er ekkert sviksamlegt við að gera það einmitt á þessu ári þó að maðurinn héldi svo áfram vinnu þar á eftir. En meginhættan í þessu máli kom einmitt fram hjá hv. þm. Ragnari Arnalds sem ég vék nú ekki mjög skýrum orðum að. En hún er nákvæmlega þessi sem hann sagði: Maðurinn heldur áfram að vinna. Maður í fullu fjöri heldur áfram að vinna.
Við skulum bara tala hreint út úr pokahorninu. Ég er orðinn 55 ára. Gerum nú ráð fyrir að það yrðu kosningar í vor og ég félli. Ég fengi sex mánaða biðlaun o.s.frv. Auðvitað mundi ég vinna alveg fulla vinnu, vinna baki brotnu frá morgni til kvölds. Ég hef aldrei haft annað eins starfsþrek og einmitt nú. Ætti ég þá um næstu áramót að tilkynna, eins og það er orðað, tilkynna skattayfirvöldum að nú væri ég hættur að vinna þó að ég sé staðráðinn í að vinna í 20 ár í viðbót? Það er það sem verið er að segja mér að gera. Það stendur í greininni:
„Menn, sem náð hafa 60 ára aldri eða öðlast rétt til eftirlauna eða ellilífeyris úr lífeyrissjóði á tekjuárinu, skulu á framtölum sínum tilgreina hvenær þeir telja sig láta af störfum vegna aldurs og skal frádráttur skv. 1. mgr. þessa tölul. við það miðaður“ o.s.frv. Það skal gert. Maður getur ákveðið þetta hvenær sem er.
Auðvitað er það alveg rétt að þessi sömu rök gilda eftir sextugt, en það er þó nokkur munur á vegna þess að þá fara menn kannske almennt eitthvað að lina á störfum en sem betur fer ekki 55 ára. Menn hafa yfirleitt fullt vinnuþrek 55 ára.
Það er þessi hætta í málinu sem ég var að benda á. Ég tel sem sagt mjög misfarið ef þetta yrði samþykkt. Það hefði verið aldeilis ágætt fyrir mig, eins og ég var að lýsa, og mér er nánast uppálagt að gera þetta um næstu áramót ef frv. verður svona samþykkt. Það mundu líka allir segja að ég væri asni og ætti ekki heima í siðuðu samfélagi ef ég sendi ekki þessa tilkynningu og hefði það svo virkilega huggulegt.
Ég skal endurtaka þetta. Segjum að það verði kosningar í vor og ég félli eða byði mig ekki fram. Þá fengi ég biðlaun út árið, sex mánaða biðlaun. Og auðvitað mundi ég vinna baki brotnu, kannske miklu meira en ég vinn hér í þinginu, miklu meira áreiðanlega, og græða peninga í bak og fyrir. Og ég fengi alveg hiklaust þessa 1 millj. skattfrjálsa. Og það er verið að segja mér að gera þetta. Ég efast nú um, jafnvel þó að þetta verði lögfest, að ég hefði geð í mér til þess.