29.01.1985
Sameinað þing: 40. fundur, 107. löggjafarþing.
Sjá dálk 2417 í B-deild Alþingistíðinda. (1919)
184. mál, fullvinnsla kjötafurða
Landbrh. (Jón Helgason):
Herra forseti. Ég hef áður rætt hér í dag um 1. lið þessarar fsp. á þskj. 203, en vil þá víkja að síðari liðnum: „Hefur rn. einhverjar áætlanir um að stuðla að frekari fullvinnslu þessara afurða í áðurnefndum landbúnaðarhéruðum eða að færa úrvinnslu landbúnaðarafurða í auknum mæli út til framleiðslusvæðanna?“
Nokkur vinnsla á kjöti hefur farið fram á Suðurlandi um alllangt skeið og sú vinnsla hefur farið vaxandi á síðustu árum, eins og hv. fyrirspyrjanda mun vafalaust vera kunnugt um. En hvað snertir staðsetningu þessarar vinnslu er það tvennt sem hlýtur vitanlega að skipta mestu máli, þ.e. gæði vörunnar þegar hún kemur á borð neytenda og kostnaður við vinnsluna.
Það er sameiginlegt hagsmunamál framleiðenda og neytenda að halda kostnaði í lágmarki og haga þessari starfsemi þannig að svo geti orðið, enda höfum við heyrt allmiklar umræður um að þarna þurfi sem best að standa að verki. En það er vart á færi annarra en viðkomandi fyrirtækja að meta hvernig rekstri þeirra verður þannig hagað að sem hagkvæmast sé. Það er áreiðanlega ekki á valdi landbrn. að gefa fyrirtækjum beinar fyrirskipanir um hvernig þar skuli að verki staðið.
Það er ýmislegt sem stuðlar að því að fjarlægðir ættu að skipta minna máli. Samgöngur batna ört þó að við búum við þröskuld nokkurn milli Suðurlands og höfuðborgarsvæðisins, aðalmarkaðssvæðisins. að vetri til. Einnig ættu aðrar tækniframfarir að auðvelda flutning á fullunninni vöru. Og þar er komið atriði sem landbrn. reynir að ýta á að unnið sé að, þ.e. matvælarannsóknir sem unnið hefur verið að um nokkurt skeið hjá Rannsóknastofnun landbúnaðarins. m.a. með stuðningi frá Kelloggs-stofnuninni í Bandaríkjunum. Hér var nýlega á ferðinni fulltrúi frá þeirri stofnun til að kynna sér hvernig þar hefði verið að verki staðið og lét hann í ljós sérstaka ánægju sína yfir því.
Að sjálfsögðu er það vilji minn eins og annarra Sunnlendinga að sem mest úrvinnsla fari fram á Suðurlandi ef það verður ekki um of á kostnað þeirra atriða sem ég nefndi hér áðan og þá sérstaklega tilkostnaðarins. Ég mun gera það sem í valdi rn. er til að stuðla að þessu, en eins og ég sagði áðan hefur það ekki beint vald til að gefa sjálfstæðum fyrirtækjum fyrirmæli um slíkt.