23.10.1984
Sameinað þing: 8. fundur, 107. löggjafarþing.
Sjá dálk 407 í B-deild Alþingistíðinda. (240)
41. mál, framhaldsskóli
Menntmrh. (Ragnhildur Helgadóttir):
Herra forseti. Þau atriði, sem hv. 5. þm. Austurl. nefnir hér að sérstakra úrbóta þurfi við í rekstri framhaldsskóla, leysast ekki með heildarlöggjöf, heldur með fjárframlögum. Talað er um búnað og aðstöðu verkmenntadeildar. Slíkt breytist ekki þó að sett sé heildarlöggjöf.
Heildarlöggjöf er út af fyrir sig myndarlegt orð, en það er hreint og beint ritstjórnaratriði í lagasafni hvort lög um tilteknar stofnanir eru í heildarlöggjöf eða fleiri smálögum. Sum lönd hafa þá stefnu að setja margs konar heildarlöggjöf, en ekki er þar með sagt að betur sé búið að þeim stofnunum eða betra sé að framkvæma lögin. Þetta er hreint tæknilegt atriði. Aðalatriðið er að til séu greinileg lög um það sem löggjöf þarf um, en ekki að fylla löggjöfina með alls kyns yfirlýsingum sem varða ekki framkvæmdaatriðin.
Þetta má segja að sé almennt stefnumið í sambandi við löggjöf. Menn hafa nokkuð mismunandi skoðanir á þessu. Ég tel að margorð löggjöf og heildarbálkar séu oft fremur til að flækja málin fyrir fólki en að auðvelda framkvæmdina.
Ég held að aðalatriðið sé að gera þeim skólum, sem á þessu sviði starfa í landinu, sem allra best fært að sinna hlutverki sínu og líka hitt að ganga svo frá málum að leiðir manna lokist ekki þó að þeir skipti um svið einhvern tíma á námsferlinum. Út af fyrir sig þarf enga heildarlöggjöf um alla framhaldsskóla til að leysa það.
Það má vel vera að hv. þm. þætti betur búið að æskulýðnum með því að hafa öll lög um framhaldsskóla undir einni fyrirsögn. Frá mínu sjónarmiði skiptir það engu máli, heldur hitt, að þau lög sem í landinu gilda séu skynsamleg, framkvæmanleg og ekki þannig að þau steypi alla unglinga í sama mót eða fækki þeim leiðum til vals í námi og starfi sem skólarnir hljóta að bjóða upp á.