14.11.1985
Sameinað þing: 15. fundur, 108. löggjafarþing.
Sjá dálk 606 í B-deild Alþingistíðinda. (472)
38. mál, einkarekstur á heilsugæslustöðvum
Fyrirspyrjandi (Svavar Gestsson):
Herra forseti. Ég þakka hæstv. heilbrrh. svörin.
Það sem er ljóst af svörum hennar er að það er ætlunin að gera Reykvíkinga að tilraunadýrum fyrir einkarekstur í heilbrigðisþjónustu. Það er stefna ráðherrans, virðist mér vera á yfirlýsingum hennar hér áðan, og það er einkar athyglisvert. Það er einnig ljóst að það er ætlun hæstv. ráðh. að leggja fram tillögu að lagabreytingu núna á næstu vikum varðandi þetta mál og hyggst hún knýja á um afgreiðslu málsins á næstu vikum.
Ég vil taka það fram að frv. af því tagi getur ekki farið átakalaust í gegnum þingið. Hér er um að ræða svo mikla breytingu á grundvallaranda laganna um heilbrigðisþjónustu að þetta hlýtur að kalla á mjög verulegar umræður.
Í því frv. sem hæstv. ráðh. var að vitna til er gert ráð fyrir því, eins og ráðherrann gat um, að það verði opnað fyrir að einstakir heilbrigðisstarfsmenn fái heimild til að reka heilsugæslustöðvar. Það mun ekki hafa verið skilgreint enn þá, að því er fram kom í máli ráðherrans, hverjir „einstakir heilbrigðisstarfsmenn“ þurfa að vera eða hvort endilega þarf að vera um menntaðar heilbrigðisstéttir að ræða, hvort hér getur jafnvel verið um að ræða almenna verktaka sem taka að sér að reka heilsugæslustöð þá og þá eftir útboðum og tilboðum og því sem hagstæðast kann að reynast á hverjum tíma. Verður þá auðvitað skammt orðið í huga manna að minnast þess þegar uppboð fór fram á þeim sem þurftu á félagslegri þjónustu að halda í sveitum landsins fyrir allnokkrum áratugum. Það fer að líkjast því kerfi sem var hér í byrjun aldarinnar og sést á þessu hvað frjálshyggjan er frumleg þegar allt kemur til alls.
Það er einnig rétt að leggja á það áherslu að ef lögin um heilbrigðisþjónustu yrðu framkvæmd í Reykjavík væru þau ódýrari fyrir ríkið en núverandi kerfi. Hins vegar kom það fram í máli formanns heilbrigðisráðs Reykjavíkurborgar að hún taldi að þó að heilsugæslukerfið væri ódýrt ætti samt að fara út í einkarekstur, jafnvel þó að það mundi kosta aukið fé. Hér er því ekki verið að spyrja um hagkvæmni, heldur fyrst og fremst að hrinda í framkvæmd hugmyndum sem þetta lið hefur gert sér varðandi nauðsynlegar breytingar á heilbrigðisþjónustunni. Það agnúast út í hana af því að hún er félagsleg, en ekki af því að hún sé dýrari fyrir fólkið.
Ég tel að það sé óhjákvæmilegt, herra forseti, að það komi mjög glöggt fram að breyting á grundvallaranda laganna um heilbrigðisþjónustu getur ekki farið hér í gegnum þingið átakalaust og það er nauðsynlegt að frv. um þetta efni komi hér til meðferðar hið allra fyrsta ef hæstv. ráðherra ætlar að ná afgreiðslu á því fyrir áramót. Hins vegar væri það alveg skaðlaust af minni hálfu að þetta mál dagaði uppi og lögin um heilbrigðisþjónustu og heilsugæslu tækju að fullu gildi einnig í Reykjavík frá og með 1. janúar n.k.