05.02.1987
Sameinað þing: 46. fundur, 109. löggjafarþing.
Sjá dálk 2822 í B-deild Alþingistíðinda. (2631)
215. mál, staða og þróun jafnréttismála
Kolbrún Jónsdóttir:
Herra forseti. Ég ætla ekki að tala mjög langt mál núna. Ég ætla að leiðrétta hv. síðasta ræðumann. Hún hefur ekki getað hlustað á mína ræðu. Það er eðlilegt að hún hafi misskilið það sem ég sagði hér þar sem hún var á hlaupum út og inn úr salnum.
Ég nefndi ekki að það yrðu ráðnir frekar karlmenn í stað kvenna ef þetta frv., sem hér hefur verið til umræðu varðandi rétt foreldra til að ganga inn í starf eftir tveggja ára fjarvist vegna barnsburðarleyfis, yrði að lögum. Það voru alls ekki mínar röksemdir. Ég tók aðeins eitt dæmi varðandi dagvistarstofnanir. Það hafi leitt til þess í öðrum löndum að karlmenn hafi verið ráðnir í stað kvenna. Það var allt annað mál, sem var þar um að ræða, en þetta. Ég vildi koma í ræðustól og leiðrétta það. Það sem ég lagði mikla áherslu á varðandi frv. sem liggur nú í Ed. Alþingis var að það þyrfti að koma í ljós hverjum þetta kæmi til góða og það þyrfti að skoða þetta mál mjög vel og jákvætt. En ég benti á að þetta kæmi ekki láglaunahópunum til góða og nefndi þá m.a. að þetta gæti bitnað á þeirri konu sem gengi inn í starf þeirrar sem færi í frí. Ég held að ýmis slík atriði verði að vera til umræðu og umhugsunar og við megum ekki samþykkja neitt blindandi.
En mér finnst jákvætt að það sé rætt um þessi mál og mér finnst miður þegar hv. þm. kemur upp með neikvæðan tón og segir að ég haldi því fram að það verði karlmenn ráðnir í stöðurnar mun frekar. Það vildi ég leiðrétta.
En varðandi Jafnréttisráð og það, sem hæstv. ráðh. kom að áðan, að hagur Jafnréttisráðs sé mun betri en hafi verið, verð ég að leyfa mér að segja að 40% hækkun á milli ára á svona lágri upphæð er ekki mikið til að hreykja sér af. Ef við lítum í fjárlagafrv. sjáum við skrifstofur ráðuneytanna, t.d. menntmrn. Bara framlög til þeirrar skrifstofu hækka um 38,4% á milli fjárlaga. Hér er því ekki um mjög háa tölu að ræða. Ég held að það megi mun meira gera í þeim efnum ef á að duga. Þó það hefðu verið 100% hefði það ekki verið mikið í krónutölu miðað við margt annað. Það er einnig rétt, sem kom fram hjá hæstv. ráðh., að auðvitað eru aðilar vinnumarkaðarins þeir aðilar sem semja fyrir mjög stóran hóp kvenna. Ég kom að því í mínu máli áðan að það eru allt of fáar konur sem taka þátt í þeim samningum sem fara fram á milli aðila vinnumarkaðarins. Það er vandamál sem við blasir og þarf að reyna að taka á. Við getum það ekki á hv. Alþingi, en við getum bent á, eins og hv. síðasti ræðumaður nefndi, að það er hægt að leggja línurnar og það væri hægt að leggja virkilega línurnar ef hæstv. ríkisstjórn mundi hækka verulega þau laun sem gilda hjá opinberum starfsmönnum, hefðbundnum kvennastéttum. Það hefði áhrif út á hinn frjálsa markað og það væri fordæmisskapandi. Ríkisstjórnin gæti því haft virkileg áhrif hafi hún vilja til þess að beita sér.
11