10.11.1986
Efri deild: 10. fundur, 109. löggjafarþing.
Sjá dálk 702 í B-deild Alþingistíðinda. (562)
115. mál, sveitarstjórnarlög
Kolbrún Jónsdóttir:
Virðulegi forseti. Aðeins örfá orð um þetta mál. Hér er verið að tala um sameiningu sveitarfélaga með tilstuðlan ráðuneytis. Ég er ekki ýkja hrifin af slíkum miðstýringum, eins og hv. deildarþm. er kannske kunnugt.
Þar sem var minnst á fylkjastjórnir og þær óljósu hugmyndir sem þar liggja að baki vil ég taka fram að það er rétt að þær hugmyndir eru ekki ýkja mikið mótaðar. Ég vil þó minna á að hér í þinginu hefur tvívegis verið lögð fram þáltill. þar sem hefur verið gert ráð fyrir átta fylkjum. (EgJ: Frá hvaða flokki?) Sú till. var lögð fram, hv. þm., af þm. BJ og ef þú vilt fá nánari upplýsingar var Guðmundur Einarsson 1. flm. að þeirri þáltill. Mun hún trúlega, ef endurflutt verður, verða flutt af þm. Alþfl. Ég býst við að þetta sé það svar sem þú varst að leita eftir. (Gripið fram í.) Ég ætla ekki að svara fleiri frammíköllum nú, en ég veit að hv. þm. finnst mjög sniðugt að kalla fram í þar sem ég tilheyri nú öðrum þingflokki en áður. Þetta vildi ég minnast á vegna þess að það eru til staðar, þegar við tölum um fylkjamál, landfræðilegar fyrirstöður. Það vitum við mjög vel. Það væri t.d. ekki mjög skynsamlegt að sameina Suðurland og Austurland eða allt Norðurland að mínu mati.
Ef við erum að tala um fylki erum við að tala um samstarf allra sveitarfélaganna. Þegar við erum að tala um að sameina smærri sveitarfélög er það gott út af fyrir sig, en það verður að gerast heima fyrir. Það leysir ekki þann vanda sem við eigum við að búa núna á landsbyggðinni. Ég held að við ættum að velta því fyrir okkur en ekki gera lítið úr þeim tillögum sem fram hafa komið, þó ekki séu fullmótaðar, varðandi fylkjastjórnir. Ég held að með öflugri heimastjórnum komum við í veg fyrir margan þann vanda sem við höfum nú við að glíma varðandi dreifbýli og þéttbýli. Á undanförnum árum hefur átt sér stað fólksfækkun á landsbyggðinni. Það hefur líka fækkað í stærri sveitarfélögum, sveitarfélögum sem telja 2–3000 manns. Þetta mál, sem hér er til umræðu og gott er að ræða þrátt fyrir að ég sé ekki sammála þeirri miðstýringu sem í því felst, leysir því engan veginn þann vanda sem landsbyggðin stendur frammi fyrir.