18.12.1987
Neðri deild: 30. fundur, 110. löggjafarþing.
Sjá dálk 2572 í B-deild Alþingistíðinda. (1976)
137. mál, launaskattur
Frsm. minni hl. fjh.- og viðskn. (Steingrímur J. Sigfússon):
Herra forseti. Það er ekki verið að draga í efa vald virðulegs forseta til að stjórna fundum og kveða upp úrskurði um fundarstjórn. Hitt er annað að ýmsar hefðir og reglur eru hér á um samskipti þm. og forseta og þann tíma sem ég hef verið hér hefur það ætíð verið svo að forseti tekur tillit til þess ef menn eru að kveðja sér hljóðs í þann mund sem hann hyggst kveða upp úr um að umræðu sé lokið. Tímasetning í þessu efni er kannski erfið undir vissum kringumstæðum og það hefur ekki tíðkast hér skeiðklukkureglumennska eða að dæma sjónarmun í þessum efnum heldur hefur það yfirleitt verið svo að sé ljóst að einhverjir þm. hafi ekki lokið þátttöku sinni í umræðunum og þeir gefi merki um það áður en málið hefur beinlínis verið tekið út af dagskrá hafa forsetar orðið við slíkum óskum vegna þess að það er, eins og forsetar taka oft og iðulega fram, ekki vilji þeirra eða ætlan að takmarka umræður, það er ekki tilgangurinn með fundarstjórn að koma í veg fyrir að hv. þm. nái að tjá sig og nái að nýta sinn tvöfalda ræðutíma í hverri umræðu. Þvert á móti er það hlutverk forsefa og vilji þeirra, ég veit þess ágæta forseta sem við höfum í Nd. eins og annarra, að sjá til þess einmitt að fundarstjórnin tryggi mönnum rétt til að nota sitt málfrelsi og tala eins og þeir telja nauðsynlegt við hverja umræðu. Í því ljósi hygg ég að sú hefð sé best skýrð að venjan er sú að veita mönnum orðið ef þeir gefa um það merki með þeim hætti að eftir verði tekið á viðeigandi hátt þó að forseti sé í þann mund að kveða upp úr með það að umræðu sé lokið. Þarna reynir á sveigjanleika reglunnar og ég hygg að það sé góð venja forseta að sýna á því skilning að þm. geta stundum orðið í seinna lagi að kveðja sér hljóðs, eru kannski óviðbúnir því að umræðunni sé að ljúka, hafa ekki gert sér grein fyrir því að mælendaskrá sé tæmd o.s.frv.
Ég veit að virðulegum forseta er þetta allt saman kunnugt og ljóst og ég vona að það þurfi ekki að verða leiðinlegt deilumál út af þessu atviki. Ég teldi eðlilegast að fundinum yrði nú frestað og það kæmi svo í ljós þegar honum yrði fram haldið hver hinn endanlegi úrskurður forseta að athuguðu máli yrði.
1