26.11.1987
Sameinað þing: 22. fundur, 110. löggjafarþing.
Sjá dálk 1290 í B-deild Alþingistíðinda. (889)
97. mál, úrgangsefni frá álverinu í Straumsvík
Fyrirspyrjandi (Kristín Einarsdóttir):
Herra forseti. Ég þakka hæstv. heilbrmrh. fyrir hans svör þó að ég sé alveg undrandi á því sem kemur fram í svari hans því að það er alveg greinilegt að ekkert hefur breyst. Ég er eiginlega enn meira undrandi á því að mengunarvarnir Hollustuverndar ríkisins hafi samþykkt að láta henda kerum í heilu lagi eða kerbrotum, það skiptir ekki máli hvort heldur er, og láta sjóinn leika um þau vegna þess að auðvitað fer mengunin út í sjó hvort sem maður sér hana eða ekki. Það er alveg ljóst að ef mengunin er sett á fjörur beint sjá allir að það er eitthvert rusl þarna og gera sér grein fyrir því að þetta geti eitthvað hættulegt verið. Eins og kom fram áðan er cyanid stórhættulegt efni í mjög litlu magni. Ég skil ekki hvernig það getur verið að Hollustuverndin skuli láta sér nægja að taka mark á einni mælingu frá 1976. Það er alveg stórmerkilegt. Ef það er rétt að þeir sem þetta skrifa og þeir sem hafa fjallað um þetta mál hafi einhverjar hugmyndir um að cyanjónin eyðist í sjónum held ég að þeir ættu að koma með þær upplýsingar upp á yfirborðið vegna þess að efnafræðingar og aðrir sem hafa reynt að kynna sér þessi mál hafa ekki hugmynd um hvernig í ósköpunum það á að geta átt sér stað. Þeir ættu ekki að lúra á þessum góðu upplýsingum því að eins og ég sagði áðan er þetta mikið vandamál víða erlendis og álverksmiðjur eru látnar verja heilmiklu fé í að eyða kerbrotum í oxunarverksmiðjum. Þess vegna væri stórfróðlegt fyrir þær að vita hvernig í ósköpunum sjórinn á að geta eytt þeirri stöðugu jón sem þarna er um að ræða.
Ég ítreka að þetta getur alls ekki gengið og það gildir alls ekki hérna að lengi taki sjórinn við. Það er þó oft sagt. Ég rifja upp að í sjónvarpsfréttum í gær voru sýndar myndir sem voru teknar fyrir 19 árum í Norðursjó. Þar var þá um fjölskrúðugt lífríki að ræða. Núna, 19 árum seinna, lifa þar einungis ormar og bakteríur. Ég held að við viljum alls ekki hafa þetta þannig.
En ef við ætlum að vera eins andvaralaus í mengunarmálum og við höfum verið hingað til sýnir þetta dæmi það ekki síður en mörg önnur að illa getur farið og þetta er svo sem alls ekki eina mengunin sem vert er að hafa áhyggjur af. Ég held líka að ef við hefðum umhverfisráðuneyti eða eitt ráðuneyti sem tæki á þessum málum væri auðveldara að hafa einhverja yfirsýn yfir þessi mál.