10.03.1909
Neðri deild: -1. fundur, 21. löggjafarþing.
Sjá dálk 1528 í B-deild Alþingistíðinda. (2088)
98. mál, Lambhagi og Hólmur
Benedikt Sveinsson:
Vegna þess, að hinn háttv. þm. Snæf. (S. G.), var að tala um nauðsyn þess, að þm. létu í ljósi skoðanir sínar á gerðum stjórnarinnar í þessu máli, þá vil eg í fáum orðum leyfa mér að skýra frá skoðun minni á málinu.
Eg vil þá lýsa yfir því, að eg er stjórninni þakklátur fyrir framkomu hennar í þessu máli, fyrir það, að hún hefir reynt að setja dálitlar skorður gegn þjóðjarðasölunni. Það er enginn efi á því, að stjórnin hefir lagt réttan skilning í þjóðjarðasölulögin um þetta atriði. Í lögunum er að eins að ræða um heimild til að selja, en enga skyldu. Stjórnin er heldur ekki skyldug til að láta yfirmat fara fram; hún getur gert það, ef henni sýnist ástæða til þess.
Viðvíkjandi þeim jörðum, sem hér er um að ræða, hefir stjórnin ráðið vel, er hún synjar um sölu þeirra. Þessar jarðir liggja við þjóðveginn skamt frá Reykjavík og allar þær jarðir, sem þannig eru í sveit komnar, hafa hækkað í verði að miklum mun síðustu árin, vegna þess, hversu hægt er að koma afurðunum í verð. Og það er ástæðulaust að ætla, að jarðir á þessum slóðum falli aftur í verði, því að landbúnaðurinn á Íslandi getur hvergi borgað sig betur heldur en þar, sem markaður fyrir afurðirnar er nærtækastur og tryggastur.
Sérstök ástæða til að neita um söluna er líka fyrir hendi, vegna þess, að fundist hefir vottur af gulli á næstu grösum við jarðir þessar. Það væri því undarlegt að vera að keppa við að selja þessar jarðir fyrir lágt verð, mér liggur næstum við að segja að gefa þær, þegar svona stendur á, og þótt ekkert tillit sé tekið til gull-vonarinnar, þá er verðið samt mjög lágt.
Af þeim ástæðum, sem eg nú hefi tekið fram, mun eg greiða atkv. á móti nefnd í málinu og einnig á móti því að vísa því til 2. umr.