05.04.1911
Efri deild: -1. fundur, 22. löggjafarþing.
Sjá dálk 621 í B-deild Alþingistíðinda. (362)
122. mál, frestun aðflutningsbanns
Sigurður Stefánsson:
Eg ætla aðeins að segja fá orð gegn andmælum þeim, sem hér hafa komið fram í dag gegn frumvarpi mínu.
Háttvirtur þingmaður Akureyrarkaupstaðar bar mér á brýn, að fjárhagsyfirlit mitt hefði verið mjög lauslegt, og lítið á því að græða. Eg held þó, að það hafi ekki verið eins lauslegt og óábyggilegt og hans litla yfirlit. Hann taldi með tekjum hálfrar miljón króna lánið, og dregur það dálítið úr dýrðinni yfir fjárhagnum í árslok 1909. Hann kannast við skuldirnar og ábyrgðirnar, sem eg nefndi, og fór ekki út í að rengja upphæðina um tekjuhallann á fjárlögunum, og stendur því ræða mín öll óhrakin.
Þá vil eg svara háttvirtum andmælendum mínum upp á eitt atriði, sem þeir tóku allir fram. Hversvegna þingið kemur ekki með önnur ráð. Við gætum lengi haldið áfram að spyrja hver annan um það, án þess að fjárhagurinn batnaði nokkra vitund, og því hafa þeir horskustu ekki fyrir löngu bent á neitt slíkt ráð? Nú eru ekki eftir nema 10 dagar af hinum reglulega þingtíma, og ekkert frumvarp samþykt af þinginu, er bæti úr tekjuvandræðunum, og lítil líkindi til, að tekjurnar verði auknar að nokkrum mun.
Eg er háttvirtum þingmanni Skagafjarðarsýslu þakklátur fyrir ræðu hans, því hún snerti þó aðalefni málsins, en ástæður þær, sem hann bar fram gegn frumvarpinu, voru ekki eftir því veigamiklar.
Eg sagði ekki, að við værum gjaldþrota, heldur að við ættum vel fyrir skuldum, en með sama áframhaldi á lántökum, ábyrgðum og mörg hundruð þúsund króna tekjuhalla í fjárlögunum, getur svo farið, að vér glötum lánstrausti voru.
Háttvirtur þingmaður Skagfirðinga tók það réttilega fram, að óbeini skaðinn af áfenginu væri því meiri sem það væri lengur í landinu, en þetta frumvarp fer ekkert í bága við þá skoðun. Áfengið verður hvort sem er til í landinu. Frumvarpið fer aðeins fram á, að aðflutningsbann og sölubann komist á jafn snemma.
Hann sagði, að eg hefði sagt, að þetta væri lítið ráð. Eg kannast við að hafa sagt það, því þótt við fáum 300 þúsund króna tekjur, þá er það ekki nema helmingur af þeim tekjum, sem landssjóður þarf að fá. Eg tók það líka fram, að við værum ekki þeir burgeisar, að þetta munaði okkur ekki. Háttvirtur þingmaður Skagfirðinga tók það réttilega fram, að þingið yrði að skilja svo við fjárlögin að sæmilegt væri, en þar sem hann vildi ekki leyfa umræður um þetta litla frumvarp hér í deildinni virtist mér hann vera kominn í dálitla mótsögn, því ekki verður þó gengið frá fjárlögunum svo viðunandi sé nema fundið sé ráð til að auka tekjurnar.