08.08.1912
Neðri deild: -1. fundur, 23. löggjafarþing.
Sjá dálk 603 í B-deild Alþingistíðinda. (1031)
65. mál, fátækralög
Guðlaugur Guðmundsson:
Eg sé nú ekki svo mikið athugavert við þetta frv. í sjálfu sér. Og þessi 77. gr. fátækralaganna hefir líka verið undirorpin töluvert misjöfnum skilningi, sérstaklega í sambandi við 63. gr. sömu laga, og væri þá sjálfsagt, ef farið væri að breyta gr., að lagfæra þá um leið þetta sem um hefir verið þráttað.
Greinin hefir verið skilin svo, að af sjúkrahússkostnaði þurfalinga eigi dvalarsveitin eigi kröfu til frekara endurgjalds frá framfærslusveitinni en 2/3 hluta. Þetta hefir leitt til þess, að þau sveitarfélög, sem komið hafa sér upp sjúkraskýlum, verða að leggja á sig skatt öðrum framar til annara sveitarfélaga. Ástæðurnar fyrir því, að dvalarsveitin fær ekki meira en þetta, eru mjög ljósar í áliti milliþinganefndarinnar. Þær eru tvær; önnur sú, að sjá við því, að menn séu teknir á framfæri að óþörfu sveitarfélögin hafa sem sé stundum þótt slæm með það, að koma fólki á sveitina, ?: af sér og á framfærslusveitina, þegar að því er komið, að það sveitfestist.
Hin ástæðan var sú, að koma í veg fyrir að veittur yrði sveitarstyrkur um skör fram, að sýna sparsemi við þá, sera komnir eru á sveitina, og hér við mætti bæta þeirri þriðju ástæðunni, að það vakti fyrir mönnum, að gera sveitirnar allar á landinu, ef svo mætti segja, að eins konar innbyrðis ábyrgðarfélagi.
Þetta eru nú ástæðurnar til þess, að dvalarsveitin var ekki látin eiga heimtingu á meiru en þessu, en þessar ástæður ná alls ekki til sjúkrahússkostnaðarins. Sú fyrsta vegna þess, að lögin gera ekki ráð fyrir að sjúklingurinn sé lagður inn á sjúkrahúsið nema eftir skipun læknis, og komi sú skipun til, þá er sveitarstj. ekki ábyrgðarlaust að neita. Hún ræður hér engu um, heldur er hún skyldug að hlýða.
Hin önnur ástæðan nær ekki heldur til hér, því að öll sjúkrahús hafa fasta taxta, svo að sveitarstjórnin hefir ekki vald yfir því, hve miklu hún eyðir til sjúklingsins, heldur verður hún að borga, samkvæmt reikningi. Það er því ranglátt að láta þessa takmörkun á endurgreiðslunni líka ná til sjúkrahússkostnaðarins, og þetta hefði þurft að lagfæra um leið og 77. gr. er breytt, því að annars er hætt við að stjórnarráðið og aðrir skilji hið nýja ákvæði eins og hið eldra, þ. e. a. s. með takmörkun af 63. gr. Væri ekki orðið svo áliðið þingtímans sem er, þá mundi eg því leggja til að setja nefnd í málið, en eins og nú stendur á, vil eg skjóta því til hv. flutningsm. (M. Ó.), hvort ekki vri rétt að koma með brtill. til 2. umr. í þá átt er eg nú hefi talað um. Hér er ekki um svo stórar breytingar að ræða, að endilega sé þörf á nefnd.