16.08.1913
Efri deild: 31. fundur, 24. löggjafarþing.
Sjá dálk 568 í B-deild Alþingistíðinda. (1933)
3. mál, fjáraukalög 1912 og 1913
Hákon Kristoffersson:
Háttv. frsm. (Stgr. J.) gat þess viðvíkjandi brtill. minni, að styrkveitingin til ekkju Jóns frá Múla væri nokkurskonar viðurkenning frá vinum hins látna. Jeg lasta eigi vinsemd, en ef þessir menn eða aðrir, vilja sýna hana, eiga þeir að gera það með sínu eigin fje en ekki landssjóðs.
Það er víst satt, að hann var mesti myndarmaður. Og mjer er það kunnugt, að hann lifði mjög myndarlegu lífi. En þó hefur þessi myndarlegi maður látið eftir ekkju sína svo fátæka, að hún verður að fá styrk. Hvernig stendur á því? Jeg neita því ekki, að gott og fagurt sje að styrkja þá, sem bágt eiga. En jeg vil ekki, að hver sem vill geti farið í landssjóð og fengið styrk úr honum. Jeg er því mótfallinn, að ekkjur þingmanna fái styrk úr landssjóði, af því að þeir hafi unnið svo mikið í þarfir þjóðfjelagsins; það eru fleiri en þingmenn, sem vinna í þarfir þess, og það getur ekki komið til mála, að launa ekkjur þeirra allra, enda þótt þær hefðu þörf á því. Ef ekkja þessi, sem hjer er um að ræða, er verulega styrks þurfi, þá lægi næst, að vinir hins látna þingmanns legðu eitthvað af mörkum handa henni af eigin fje. Þá kæmi fram vináttuþel þeirra í göfugri mynd. Vilji þingm. skjóta saman handa ekkjunni hinni umræddu fjárhæð (420 kr.), þá skal jeg taka hlutfallslegan þátt í því.