19.07.1913
Neðri deild: 14. fundur, 24. löggjafarþing.
Sjá dálk 286 í C-deild Alþingistíðinda. (233)
61. mál, ritsíma- og talsímakerfi Íslands
Framsögum. (Skúli Thoroddsen):
Frumv. þetta fer að eins fram á afarlítilfjörlega breytingu á lögunum frá 22. Okt. 1912, um ritsíma og talsímakerfi Íslands, og breytingin er í því fólgin, að í Stað þess er nú er í lögunum ákveðið, að simi skuli lagður frá Hesteyri að Stað í Aðalvík, þá skuli síminn, er til kemur, verða lagður um Hesteyri að Látrum í Sléttuhreppi.
Ástæðan til þessa er sú, að Staður í Aðalvík er ekki nema eins og hvert annað býli eða prestssetur í sveit, en Látrar eru verzlunarstaður, þar sem fjölmennið því er fremur, og það spratt að eins af athugaleysi mínu og annara á síðasta þingi, að ákveðið var, að endastöð símana skyldi vera Staður í Aðalvík, — litið þó, í snatri að eins á það, að þar hafði æ endastöð póstferðanna verið.
Á Látrum er og ágætt skipalægi, og þangað kemur því árlega mesti fjöldi fiskiskipa, innlendra og útlendra, er hafa myndi simans mjög not, ef hann lægi að Látrum, og landssjóðnum því og þaðan öll hagnaðarvonin.
Eins og háttv. þingm. er kunnugt, liggja hér frammi á lestrarsalnum 2 bænarskrár í þessa átt. Önnur er frá 153 mönnum, skipstjórum og skipamönnum o. fl. víðs Vegar að, þar á meðal norðan af Akureyri og hér úr Reykjavík, og sýnir þetta, hvílík nauðsyn það er fiskiflotanum að fá þessa breytingu á lögunum, svo að þeim veiti hægra að koma boðum frá sér og að fá fregnir annarstaðar að. Hin bænarskráin er frá 27 búendum í Sléttuhreppi sama efnis.
Hér ræðir því um mjög einfalt mál, sem og varla bakar kostnaðarauka að mun, enda sízt í horfandi hvort sem væri.
Eg tel því ekki þörf á því að stinga upp á nefnd í málið, heldur vona eg, að það fái að ganga til 2. umr. mótmælalaust.