04.08.1914
Neðri deild: 34. fundur, 25. löggjafarþing.
Sjá dálk 1271 í B-deild Alþingistíðinda. (1248)
85. mál, brúargerð á Langá
Flutningsm. (Jóhann Eyjólfsson):
Hv. síðasti ræðum. (B. J.) tók dálítið vingjarnlegar í þetta mál, en aðrir, sem talað hafa, og er eg honum þakklátur fyrir það.
Hv. þm. S.-Múl. (G. E.) vildi eg svara örfáum orðum. Hann hélt því fram, að það væri sama að taka fé frá Stykkishólmsveginum og leggja það til þessarar brúargerðar, eins og að leggja það til einhvers fyrirtækis norður í landi. Hér er þó ólíku saman að jafna.
Það vakir hið sama fyrir mér og verkfræðingnum, að þessi vegur frá Borgarnesi til Stykkishólma sé ein heild, enda er hann líka kallaður einu nafni Stykkishólmsvegur. Það hefir verið byrjað á veginum frá tveimur endum, bæði að sunnan og vestan, og það hefir verið gert fyrir það, að bæði sýslufélögin, sem hér eiga hlut að máli, hafa litið svo á, að vegurinn væri þeim báðum jafn-nauðsynlegur, og þess vegna mætti á sama standa, hvar byrjað væri og hvar unnið væri að honum. Það varðar vitanlega mestu, að þeim köflum vegarins, sem hættulegastir eru yfirferðar, sé fyrst af lokið, hvar svo sem þeir eru á veginum. Og eins og eg hefi tekið fram, er enginn kaflinn nándar nærri eins hættulegur og þessi brú, eins og hún er nú komin. Mér þykir það harla einkennilegt, að hv. þm. Snæf. (S. G.) skuli ekki finna, að þessi endurbót er ekki síður í þágu Snæfellinga en Mýramanna. Honum hlýtur þó að vera kunnugt, að mikill fjöldi þeirra sækir kaupstað í Borgarnes, og er auðséð, hver nauðsyn þeim er á því, að við brúna verði gert. Eg játa það, að eg vildi gjarna að hægt væri að koma upp brúnni, án þess að taka þyrfti af fé því, sem veitt hefir verið til Stykkishólmsvegarins, en eg treystist ekki til að vera svo kröfuharður, úr því að verkfræðingurinn vildi ekki leggja það til. —
Hv. þm. S.-Múl. (G. E.) var að bregða Mýramönnum um, að þeir stæði illa í stykkinu með að halda við vegum sínum. Eg ætla ekki að standa hér sem vörður fyrir því, hvernig þeir leysa viðhaldið af hendi, en það hygg eg þó að eg megi fullyrða, að þeir geri það ekki verr, en víða annarsstaðar á sér stað. En það er svo á Mýrunum eins og víðar, að það er erfitt fyrir fátækt sýslufélag að halda þeim vegum vel við, sem illa hafa verið gerðir í upphafi, miklu erfiðara en að hreyta úr sér ónotum, sem á litlum rökum eru bygð.
Hvað það snertir, að Mýrasýslu beri að halda við þessari brú, þá er það mjög hæpið, því að landssjóður hefir aldrei bygt annað af henni en stöplana eina. Nú er farið fram á, að hann geri það sem á vantað, og þegar það hefir verið gert, þá fyrst er sjálfsagt að sýslan geri sitt ítrasta til að halda henni við.
Eg skil ekki í öðru en að hv. þm. sjái, að hér er ekki farið fram á annað en það, sem er sanngjarnt og réttmætt, og eg trúi því ekki fyrr en eg tek á, sem eg hefi þó heyrt, að þetta eigi að gera að flokksmáli. Eg vona að menn skilji, að hér er um nauðsyn að tefla, ef til vill um lífsnauðsyn. Og ef slys bæri að höndum, vegna þess að brúin kæmist ekki á, þá vildi eg ekki standa í flokki þeirra manna, sem gæti kent sér um það.