28.12.1916
Neðri deild: 8. fundur, 27. löggjafarþing.
Sjá dálk 79 í B-deild Alþingistíðinda. (117)
19. mál, æðsta umboðsstjórn landsins
Sigurður Sigurðsson:
Jeg skal líka lofa, að vera ekki langorður í þetta sinn. Jeg finn það líka á öllu, að flestir þingmenn telja þetta nauðsynjamál, og þótt jeg standi þar á öndverðum meið, þá finn jeg vel, að ekki er til neins að stríða á móti straumnum, eða þreyta á löngu máli um þetta.
Það sem einkum kom mjer til að standa upp, var það, að mjer þótti sem orð fjellu í þá átt, að framkoma mín hjer í dag væri ekki í samræmi við framkomu mína við undirbúning stjórnarskiftanna.
Þetta er ekki rjett. Jeg hefi aldrei verið því meðmæltur í þeim flokki, sem jeg stend í sambandi við, að ráðherrum verði fjölgað. En hitt hefi jeg sagt, að ætti endilega að fjölga þeim, þá væri mjer ánægja að því, að styðja Jón Magnússon, háttv. 2. þm. Reykv., sem forsætisráðherra. Svo var það hæstv. ráðherra (E. A.), sem jeg verð að svara nokkrum orðum, út af því, sem hann sagði í dag, eftir að jeg hafði talað tvisvar.
Annars er mjer óljúft að vera að karpa við hv. samþingism. minn, hæstv. ráðherra (E. A.), um afstöðu mína til ráðherrafjölgunarinnar, en úr því að hann við 1. umr. málsins í dag, gjörði sjer svo mikið far um, að reyna að sanna, að jeg hefði verið með henni á þingi 1911, og haldið henni, eða stjórnarskrárfrv. frá því þingi, fram við kjósendur mína á undirbúningsfundum fyrir kosningarnar haustið 1911, óbreyttu, þá verð jeg að fá leyfi til að leiðrjetta þann misskilning.
Jeg flutti, eins og jeg sagði í dag, brtt. á þinginu 1911 um það, að ráðherra skyldi að eins vera einn. Hún var feld. Samt sem áður mun jeg hafa greitt atkvæði með frv. út úr þinginu, til þess, að þjóðinni gæfist kostur á að segja álit sitt um málið, við nýjar kosningar. En á undirbúningsfundum í kjördæmi mínu undir þær kosningar hjelt jeg því ákveðið fram, að jeg vildi fá frv. breytt, og þar á meðal þessu um ráðherrafjölgunina. Og nú þarf jeg ekki að rekja það mál lengra, því að öllum er það kunnugt, hvernig fór um frv. 1912.
Annars þykir mjer það hálf skrítið, hve hv. samþingism. mínum er tamt að elta ólar við mig, ekki lakara en okkur kemur saman að öðru leyti. Jeg held að hann geri það til þess, að sýna sem best lærdóm sinn og visku gagnvart minni fáfræði. En þetta er nú sú »taktik«, sem sumir lærðu mennirnir beita stundum gagnvart okkur alþýðumönnunum, er þeim býður svo við að horfa.