11.01.1917
Sameinað þing: 3. fundur, 27. löggjafarþing.
Sjá dálk 41 í B-deild Alþingistíðinda. (682)
18. mál, rannsókn á hafnarstöðum
Matthías Ólafsson:
Það eru að eins örfá orð til skýringar. Þegar þetta mál kom til umræðu í sjávarútvegsnefndinni, þá skýrði jeg háttv. þm. frá hvernig á stæði.
Eins og kunnugt er, samþ. þingið 1915 tillögu til þingsályktunar um að skora á landsstjórnina, að láta hafnarverkfræðing rannsaka þá staði hjer á landi, sem til orða hefði komið að gjöra hafnir á. Í fyrra vetur ritaði landsstjórnin Fiskifjelagi Íslands, og fór þess á leit, að það legði til hvar byrja skyldi rannsókn þessa. Lagði fjelagið til, að rannsakað skyldi svæðið frá Þorlákshöfn kring um Reykjanes til Vogavíkur, að báðum stöðum meðtöldum. Frá Búðarósi á Snæfellsnesi kring um Snæfellsjökul til Ólafsvíkur, að báðum stöðum meðtöldum. Ólafsfjörð nyrðra, og Dalvík í Eyjafirði.
Svo sem kunnugt er, hefir enn ekkert orðið úr þessari rannsókn, og verður að telja það illa farið.
En þessi dráttur gaf tilefni til þess, að sjávarútvegsnefnd Nd. hnýtti aftan við till. frá 1915 ósk um rannsókn á svæðinu frá Berufirði til Skinneyjarhöfða, með því að mikil nauðsyn sje að koma þar upp höfn, ef nokkur tök væri á.
Þetta er eina tillagan, sem sú nefnd hefir nokkra ábyrgð á.
En nú hafa allmargir þingmenn hnýtt tillögum aftan í þessa tillögu, svo að heita má, að nú sje skorað á stjórnina að láta rannsaka því nær alla strandlengju landsins.
Þetta sýnir betur en nokkuð annað, að landsmenn eru vaknaðir til meðvitundar um hvers sjávarútvegur vor þarf mest með, en það eru öruggar hafnir.
Þegar ófriðnum er lokið, verður með engu móti hægt að skella skollaeyrum við kröfunni um hafnir, enda enginn efi á, að landið getur ekki lagt út í neinn kostnað, sem meiri bein og óbein hagsvon sje að.
En þótt eigi virðist, eins og nú stendur, leggjandi út í sjálf fyrirtækin, þá er ekki nema sjálfsagt, að rannsókn sje látin fara fram sem fyrst.
Jeg vona því að tillaga þessi verði samþykt.