04.07.1918
Efri deild: 57. fundur, 29. löggjafarþing.
Sjá dálk 795 í B-deild Alþingistíðinda. (799)
109. mál, kaup landsstjórnarinnar á síld
Jóhannes Jóhannnesson:
Mál þetta er borið fram af bjargráðanefndum þingsins og í eðli sínu bjargráðamál, og verð jeg að segja það, að það er frá því sjónarmiði einu, að jeg get greitt frv. atkv.
Jeg er þeirrar skoðunar, að ekki megi „spekúlera“ með fje landssjóðsins. Löggjafarvaldið hefir vald til þess að leggja skatta, tolla og gjöld á landsmenn til landssjóðsins, til þess að hann geti staðist nauðsynleg útgjöld landsins, en að mínu áliti alls ekki til að „spekúlera“ með.
En þar sem hjer er um bjargráðaráðstöfun að ræða, sem verið getur, og enda er líklegt, að baki landssjóði útgjöld, verður að fara með málið að öllu leyti sem bjargráðamál, og vil jeg því ekki, að neitt standi í frv., sem bendi til þess, að hjer sje um annað að ræða.
Þess vegna. felli jeg mig með engu móti við 7. gr. frv.. sem gerir ráð fyrir gróða af ráðstöfuninni.
Þótt svo ólíklega færi, að um tekjur yrði að ræða, þá fæ jeg ekki betur sjeð en að sá hagnaður eigi að renna til landssjóðs, sem ber alla ábyrgðina. Jeg mun því við 2. umr. greiða atkv. á móti 7. gr. frv.
Jeg skal benda á það, að 2. málsgr. 4. gr. er mikils virði. Það eru sannnefnd bjargráð, því að þar eru lítilmagnanum, sem ekki hefir efni á að salta síld sína sjálfur, heldur verður að selja hana öðrum til söltunar, trygt hæfilegt verð fyrir vöru sína.