06.09.1919
Neðri deild: 57. fundur, 31. löggjafarþing.
Sjá dálk 2031 í B-deild Alþingistíðinda. (2169)
144. mál, þingfararkaup alþingismanna
Sigurður Sigurðsson:
Jeg hefi ætlað mjer að segja einhvern tíma fáein orð um frv. þetta, og er því líklega best að ljúka því af nú. Jeg skil ekki í þessari dæmalausu umhyggju fyrir eftirkomendunum, sem kemur fram í frv. þessu. Slíkt er að vísu í alla staði loflegt, bara að sjálfselska blandist þar ekki inn í. Hjer er þó ekki hægt að segja, að þingmennirnir sjeu eingöngu að vinna fyrir eftirkomendur sína, því að vitanlegt er — og vonandi líka — að allmargir þeirra, sem nú sitja á þingi, muni eiga afturkvæmt á þing, og ekki síst flm. frv. Jeg er viss um, að þeir lifa í þeirri föstu trú, að þeir eigi enn eftir að sitja mörg ár á þingi, sjer til sæmdar og landinu til heilla. En það, sem jeg vildi segja, er að það varðar marga þingmenn miklu meira, að þing sje haldið að vetri, en hitt, að kaup þeirra sje hækkað mjög. Jeg hefi heyrt marga unga og efnilega bændur segja, að þeir treysti sjer ekki til að sitja á þingi meðan það er háð að sumrinu, og yfirgefa heimili sín um hábjargræðistímann. Hins vegar skal jeg benda á það, að hingað til hefir ekki skort frambjóðendur, þótt kaupið hafi ekki verið hærra en það er nú, og svo mun einnig reynast framvegis, einkum ef þingið verður haldið að vetrarlagi, eins og ákveðið er í stjórnarskrárfrv. að verða skuli. Jeg sje annars ekki, hvað þetta gönuhlaup á að þýða, að vera nú að koma með frv. um þingfararkaup framvegis. Jeg held það sje best að láta þá um það, sem á þing koma eftir okkur. Í frv. þetta vantar alveg ákvæði um ákveðinn ferðakostnað, eins og er í núgildandi lögum um þetta efni, og það er galli. Og svo er, að því er dýrtíðaruppbót snertir, verið að vitna í frv., sem enn er ekki orðið að lögum, og verður það má ske aldrei. Það er alt á sömu bókina lært.