23.02.1920
Neðri deild: 10. fundur, 32. löggjafarþing.
Sjá dálk 112 í B-deild Alþingistíðinda. (158)
8. mál, þingmannakosning í Reykjavík
Bjarni Jónsson:
Háttv. 1. þm. S.-M. (Sv. Ó.) vitnaði í það, að jeg hefði verið á móti málinu l917,en nú væri jeg með því. Getur hann eigi skilið það, að jeg hafi við nánari yfirvegun sjeð, að jeg hafði ekki litið rjett á málið? Þótt sumir samverkamenn mínir sjeu þverir og óvanir því að fara rjetta leið, þá tel jeg mig ekki skyldan til að fylgja eðli þeirra og athöfnum.
Þegar sami háttv. þm. (Sv. Ó.) fór að tala um hnútur, sem jeg hefði átt að kasta að honum, þá kom það í ljós, að hann hafði ekki skilið, að jeg nefndi að eins þann flokk og þann verndaranda, sem haldið hefir hendi sinni yfir honum. Jeg gat ekki betur sjeð en að það væri traustsyfirlýsing til þm. (Sv. Ó.), sem er kunnur að því að vera ekki neitt meinhorn.
Jeg ætla ekkert að skifta mjer af því, sem fer milli Sveinanna, en jeg tel ekki fjarri að geta þess, að í gær frjetti jeg eina höfuðástæðu fyrir því, að menn vilja ekki fjölgun þingmanna.
Hún var sú, að þinghúsið væri of lítið. Þetta mun vera runnið af því, að 2. þm. Reykv. (Jak. M.) varð að sitja hjer við endann hjá mjer. Sumir hafa litið svo á flatarmálsfræðina, að ekki mundi sem allra heppilegast að láta þm. sitja í skeifu, að fara mætti drýgindalegar með rúmið. Þm. gætu setið í beinum röðum andspænis forseta, og þá mundi háttv. 1. þm. S.-M. (Sv. Ó.) geta fundið einhvern blett til að tylla á nýju þingmönnunum.
Það virðist líka allheimskulegt að sitja þannig, að ljósið falli frá hægri á suma, á aðra frá vinstri, og beint í augun á sumum, og þetta er því heimskulegra, sem hægt er að ráða bót á því á mjög svo auðveldan og ódýran hátt.