24.02.1920
Neðri deild: 11. fundur, 32. löggjafarþing.
Sjá dálk 270 í B-deild Alþingistíðinda. (380)
14. mál, stimpilgjald
Þórarinn Jónsson:
Jeg hefi kvatt mjer hljóðs til að minna hv. þingdm. á eitt atriði, sem mjer finst að ekki hafi verið tekið tillit til. Háttv. þm. minnast þess víst, þegar fjárlögin voru afgreidd á síðasta þingi, hverja stefnu þingið þá tók. Fjárhagurinn var þá ískyggilegur, en þingið tók þá á sína stefnuskrá sem meginatriði að hefta ekki verklegar framkvæmdir. Þegar nú þingið setur sjer þessa stefnuskrá, verður það meðal annars að gæta þess, að ekki verði fjárþurð í ríkissjóði. Mig langar ekkert til að láta kjósendur mína sjá, að vjer höldum ekki fast við þessa stefnu, og því er það svo fyrir mjer, að mjer finst það skylda mín að greiða frv. atkv. mitt.
Þegar maður heyrir þá afsökun, að menn viti ekki, hvort vogandi sje að leggja á atvinnuvegina, er því fyrst til að svara, að það getur maður í raun og veru aldrei vitað, og auk þess getur það vel komið fyrir, að það verði að leggja á atvinnuveg, sem gengur með tapi, en jeg álykta svo, að skortur í ríkissjóði sje óbætanlegt tap fyrir landið, og þegar vjer aðgætum, hve mikið fje þarf til alls, alt verður miklu dýrara en áður, og vjer erum hjer og metumst um það, að sykurpundið verði 5 aurum dýrara og smálestin af kolum 1 krónu dýrari, þá verð jeg að kalla þetta barnaleik.