29.04.1921
Neðri deild: 58. fundur, 33. löggjafarþing.
Sjá dálk 1942 í B-deild Alþingistíðinda. (2076)
94. mál, hvíldartími háseta á íslenskum botnvörpuskipum
Frsm. meiri hl. (Jón Baldvinsson):
Jeg verð nú að segja það, enda þótt jeg meti báða þessa tillögumenn mikils og þekki þá að öllu góðu, þá tek jeg þó sjómenn fremur trúanlega en þessa háttv. þingmenn. Og sumir þessir menn eru vel þektir, sem hafa sagt mjer þetta, þó að jeg nefni ekki nöfn þeirra hjer í deildinni, en jeg gæti nefnt nöfn heimildarmanna minna við háttv. þm. Ísaf. (J. A. J.), og hann mun ekki rengja þá; og jeg get bætt því við, að þessir heimildarmenn mínir eru ekki aðeins áhorfendur, heldur hafa þeir líka verið hásetar, og eru það enn. Það getur vel verið, að háttv. tillögumenn hafi komið út í botnvörpung, en oftar munu þeir hafa verið áhorfendur úr landi, svo mjer finst minni ástæða að fara eftir þeirra sögusögnum heldur en annara manna, sem unnið hafa alla vinnu á þessum skipum.
Jeg get vel fallist á það, enda er vikið að því í nál. meiri hlutans, að veðrátta sje svo stopul dögunum saman, að togarar geti ekki verið að veiðum. En það geta líka verið stillur marga daga í röð; en hvorugt þetta er neitt sjerkennilegt fyrir Vestfirði; þetta er svona í kring um alt land.
Að skipin geti ekki fylt sig, þótt þessar takmarkanir sjeu gerðar um hvíldartímann, getur ekki komið til mála. Það eiga þó altaf að vera 3/4 hásetanna við vinnu; en hitt hefir líka komið fyrir, að skipin hafa ekki getað fylt sig af því, að mennirnir voru orðnir svo þreyttir og ofþjakaðir. Hjer er dæmi á móti dæmi.
Háttv. þm. Ísaf. (J. A. J.) tók mjög nærri sjer orð, sem hann las af blaði hjá sjer og sagðist hafa skrifað þau eftir mjer. En jeg get fullvissað hann um það, að þessi „uppálöppun sannfæringarinnar“ er heimatilbúið hjá honum sjálfum; jeg hefi aldrei sagt það. En jeg ljet það í ljós, að báðir háttvirtir þingmenn væru líklega að friða samvisku sína með þessum brtt., og jeg einmitt sannfærist betur og betur um það, eftir því, sem þeim fjölgar brtt. þeirra.
Annars þýðir ekki að ræða frekar þetta mál; það er nú þegar orðið svo ljóst. En áður en jeg skilst við það, get jeg ekki stilt mig um að minnast á það hjer, sem háttv. þm. Ísaf. (J. A. J.) kallaði „volæðismálæði sjómanna“. Jeg hygg, að jeg hafi sagt rjett og satt frá kjörum þessara manna, eins og þeir menn vissu best, sem sögðu mjer, og býst við, að mín lýsing sje haldbetri en þetta væmna lof, sem þeir bera á sjómannastjettina í orði, en sýna svo annað í verkinu.