09.04.1921
Neðri deild: 39. fundur, 33. löggjafarþing.
Sjá dálk 590 í C-deild Alþingistíðinda. (3219)
104. mál, sala á prestssetrinu Hvanneyri og kirkjujörðinni Leyningi
Jón Auðunn Jónsson:
Jeg áfellist ekki hv. 1. þm. Eyf. (St. St.) fyrir að bera fram þetta frv. En jeg er sammála hv. þm. Dala. (B. J.) um, að það sje óráð að selja þessar jarðir. Yfirleitt er jeg mótfallinn sölu þjóðjarða, nema til hrepps- eða sveitarfjelaga, til mótaks, grasræktar eða annara hluta, sem þessi fjelög geta ekki fengið á annan hátt. Jeg álít engan verri kost fyrir Siglufjörð að leigja eða taka á erfðafestu af ríkinu það jarðnæði, sem hann þarfnast, heldur en eiga það sjálfur.
Hv. flm. (St. St.) segir, að presturinn á Hvanneyri geti neitað að mæla út lóðir handa atvinnurekendum á Siglufirði. Jeg veit ekki annað en að það sje lögbundið að láta af hendi land til starfrækslu á verslunarlóðum. (St. St.: Til verslunar). Já, og þess, sem stendur í sambandi við verslun, sjávarútvegs og annars þvílíks.
Jeg sje, að fyrsta ástæðan, sem í greinargerð frv. er talin fyrir nauðsyn sölunnar, er sú, að þá fyrst geti bæjarfjelagið (bæjarstjórnin) ráðið fyrirkomulagi á byggingu húsa og gatnagerð á verslunarlóðinni. Það þarf alls ekki sölu til þess. Jeg býst við, að til sjeu byggingarlög fyrir Siglufjörð, en ef það er ekki, þá er sjálfsagt að semja þau straks, svo bæjarfjelagið geti haft hönd í bagga með nýtingu plássins og skipulagi kaupstaðarins.
Jeg sje engu meiri ástæðu til að selja Hvanneyri heldur en t. d. Vestmannaeyjar, og held jeg þó, að enginn vildi mæla með sölu á þeim til bæjarfjelagsins eða einhvers annars. Eins og hv. þm. Dala. (B. J.) tók fram, er Hvanneyri verðmæt eign, en verður þó enn verðmætari í framtíðinni. Af þeirri ástæðu álít jeg rjettast að fresta sölunni, ef bæjarfjelaginu er ekki bagi að, sem jeg býst ekki við, þar sem það getur fengið full not af landinu á annan hátt.