11.03.1922
Neðri deild: 20. fundur, 34. löggjafarþing.
Sjá dálk 500 í B-deild Alþingistíðinda. (446)
37. mál, dýraverndun
Magnús Jónsson:
Mjer heyrðist hv. 2. þm. Skagf. (J. S.) vilja gera lítið úr, hvað þessi veiðiaðferð við Drangey er ómannúðleg. Þegar jeg var drengur norður í Skagafirði, heyrði jeg svo margar ljótar sögur um þessa veiðiaðferð, að mjer getur ekki skilist, hvernig nokkur maður fer að mæla henni bót. Jeg veit ekki, hvað ómannúðlegt er, ef það er ekki þetta, að binda fuglinn á flekanum og láta hann snúa þar vængi og fætur úr liði, og svo þegar þar við bætist, að flekinn slitnar og drífur fyrir sjó og vindi, þá má nærri geta, hvort það er ekki kvalafullur dauði, sem bíður „bandingjans“ að lokum. Þessi veiðiaðferð er ljót og ómannúðleg og það dregur ekkert úr því, að talað sje um rottur og mýs í sambandi við hana.
Það er sjálfsagt að reyna að draga úr öllu því, sem er ómannúðlegt, og það er það, sem frv. þetta vill gera með því að setja reglur um fuglaveiðar. Jeg er ekkert hræddur um það, að stjórnin útrými fuglaveiði, svo að einstakir menn tapi atvinnu sinni.
Háttv. 2. þm. Skagf. (J. S.) benti einmitt á, að það kæmi fyrir, að flekarnir slitnuðu upp, og það fyrir illan útbúning. Nú mætti gera ráð fyrir, að settar yrðu þær reglur, að slíkt gæti alls ekki komið fyrir, og er þá strax mikið unnið. Merin, sem stunda þessa atvinnu, smákólna með tímanum fyrir hinum ýmsu veiðiaðferðum. Þetta er mjer kunnugt vestan úr Breiðafjarðareyjum, þó þar sje um aðrar veiðiaðferðir að ræða, en það verður til þess, að það er ekki heppilegt, að þeir sjeu einir um hituna að ráða aðferðunum.