16.03.1925
Neðri deild: 34. fundur, 37. löggjafarþing.
Sjá dálk 286 í C-deild Alþingistíðinda. (2368)
45. mál, bann gegn botnvörpuveiðum
Fjármálaráðherra (JÞ):
Jeg vildi aðeins ekki láta hv. frsm. meirihl. (JakM) vera einan um það, að vísa aftur þeim ósæmilegu aðdróttunum háttv. frsm. minnihl. (ÁÁ), að þeir, sem greiði atkv. gegn þessu frv., geri það af því, að þeir sjeu að verja hagsmuni sjerstakra manna. Jeg get ekki sagt, hvernig því er varið hjá hv. þm. (ÁÁ), en hjá öðrum er til rjettlætistilfinning, sem ekki lætur stjórnast af því, hvort einn eða annar hafi hag af hinu eða þessu. Og svo er þetta líka: Þegar farið er fram á það, að ákveða með lögum viðbótarhegningu, sem er miklu meiri en lágmarksrefsingin, þannig, að dómarinn er skyldur að dæma í hana, eða maðurinn fellur undir hegningarákvæðið án dóms, aðeins samkv. lögunum, þá er raunar, að mínu viti, verið að taka dómsvaldið af dómurunum og hrifsa það í hendur Alþingis. Slíkt get jeg aldrei gengið inn á. Það nær ekki nokkurri átt að leggja svona viðbótarrefsingu ofan á sektarákvæðin, jafnvel þó að um ógætnisbrot sje einungis að ræða. En það gerir frv. Það tekur ekkert tillit til málavaxta. Og þetta verður ekki annað kallað en að dómsvaldið sje dregið úr höndum dómaranna.
Bið jeg hv. frsm. minnihl. (ÁÁ) vel að gæta þess, að fleiri ástæður en hagsmunaástæður einar geta legið til þess, að menn hljóti að verða á móti annari eins fjarstæðu og þetta frv. er.