08.04.1925
Efri deild: 50. fundur, 37. löggjafarþing.
Sjá dálk 1307 í B-deild Alþingistíðinda. (572)
21. mál, styrkveiting til handa íslenskum stúdentum við erlenda háskóla
Frsm. meiri hl. (Sigurður Eggerz):
Mjer skilst á hæstv. forsrh. (JM), að hann hafi heldur horn í síðu brtt. við 1. gr. Það, sem fyrir háskólaráðinu vakir, mun vera það, að ef fyrir kynni að koma, að íslenskur námsmaður tæki stúdentspróf í Danmörku eða annarsstaðar erlendis, væri ekki rjett að láta það standa í vegi fyrir því, að hann fengi notið styrks af íslensku fje. Brtt. er víst fram komin vegna þess, að einn sjerstaklega efnilegur ísl. námsmaður mun vera á leið til stúdentsprófs í Kaupmannahöfn. Hefir fyrv. sendiherra vor í Danmörku sagt mjer frá þeim pilti og talið hann Vera framúrskarandi námsmann. Finst mjer ástæðulaust fyrir hæstv. forsrh. (JM) að ganga af kappi á móti þessari tillögu. Hann hefir áður brugðið mjer um kapp. Hjer er þó síður ástæða til að beita því.
Um næstu brtt., að fyrir 4 komi 6, getur auðvitað verið álitamál. En jeg bið hv. deild að athuga, að þó hærri talan yrði samþykt, væri það á valdi stjórnarinnar, hvort svo margir fengju styrkinn. Hann yrði sennilega ekki veittur fleiri en fjórum, nema sjerstök ástæða þætti til. Að þessi fjölgun gæti haft áhrif á styrk stúdenta hjer heima, kemur varla til mála. Upphæðin er svo hverfandi lítil, þó að tveimur væri bætt við, að það mundi engin áhrif geta haft á fjárveitingu til stúdenta hjer við skólann. Mjer finst fullkomin ástæða til að taka tillit til umsagnar þeirra manna, sem helst hafa rannsakað þetta mál og mest um það hugsað, en það er háskólaráðið. Jeg held, að rjett sje að hafa í frv. það, sem háskólaráðið vill láta koma fram, að tekið sje tillit til þess, hverskonar manna þjóðin þarfnast mest.
Um brtt. hv. minni hluta (JJ) er það að segja, að hún lá ekki fyrir nefndinni áður en hún klofnaði. Jeg skal taka það fram, að jeg teldi æskilegt, að hægt væri að veita þeim mönnum styrk, sem hv. 5. landsk. (JJ) hefir minst á. En jeg get ekki greitt því atkv. vegna þess, að það yrði til þess að setja fót fyrir þetta frv., en jeg tel nauðsynlegt og sjálfsagt, að það komist gegnum þingið. Jeg sje mjer því ekki annað fært en að greiða atkv. móti till. minni hl. nefndarinnar.