07.05.1927
Neðri deild: 69. fundur, 39. löggjafarþing.
Sjá dálk 2421 í B-deild Alþingistíðinda. (1822)
19. mál, varðskip ríkisins
Forsrh. og fjrh. (Jón Þorláksson):
Það var ekki von, að hv. 2. þm. Árn. (JörB) líkaði sú ádrepa, sem jeg gaf honum, en þó snerti hún bara þetta mál. En það, sem jeg heyrði af svörum hans, þá voru ekki í þeim miklar varnir fyrir afstöðu hans og hv. þm. Dal. (JG) í þessu máli. Hann var að reyna að afsaka það, að allsherjarnefnd sölsaði málið undir sig, með því, að hv. fjhn., sem átti að hafa það til meðferðar, væri svo illa að sjer, að það gæti ekki talist neitt ódæði að taka málið frá henni. En þegar hann fór að rökstyðja þetta með dæmum, þá gat hann ekki bent á neitt misjafnt í fari hv. fjhn. þessarar hv. deildar, heldur hafði honum eitthvað mislíkað við fjhn. hv. Ed. í einhverju máli á þessu þingi. En það gat nú varla gefið tilefni til þess, að allshn. færi að ganga inn í verkahring fjhn. þessarar deildar.
Hv. þm. (JörB) kannaðist við það, að þeir tveir í 1. minni hl. nefndarinnar færu fram á launahækkun vjelstjóra, og þó eru þeim ætluð langhæst laun af öllum þessum starfsmönnum tiltölulega. Hann sagði, að þeir gerðu þetta til þess, að víst væri, að hægt væri að fá menn í þessar stöður. En jeg lít svo á, að þegar stjórnin, sem hefir þann vanda að standa í þessu og útvega mennina, stingur upp á sjerstökum launakjörum, þá sje það ekki rjett af þingmönnum, sem af kjósendum er falið það umboð að gæta í hvívetna sparnaðar fyrir landsins hönd, að þeir fari að troða upp á stjórnina meira fje en hún fer fram á að fá. Og jeg fullvissa hv. þm. um það, að hann þarf ekki að bera neinn kvíðboga fyrir því stjórnarinnar vegna, að henni muni ekki takast að fá menn fyrir það kaup, sem hún hefir stungið upp á.
Mjer heyrðist á hv. þm., að hann hefði það á móti ákvæðum frv. um laun skipverja, að það væri ekki víst, að það væri rjettmætt að ná þeim sparnaði í starfrækslunni, er jeg sýndi fram á, að stjórnin ætlaði sjer að ná með frv.
Nú er það náttúrlega hverju orði sannara, að eins og embættis- og starfsmannalaunin eru naumt skömtuð, þá má segja, að sá, sem þau fær, hefir fulla þörf fyrir þau, og þó að meira væri. En það verður að líta á hag landsmanna allra. Og þeir, sem í raun og veru borga laun hinna opinberu starfsmanna, eru ekki svo vel stæðir, að rjett sje að halda því að stjórninni að greiða hærri laun en hún sjálf telur, að komist verði af með. Jeg held, að athugun á launaspursmálinu og samanburði við aðra starfsmenn sje alment betur borgið hjá þeirri nefnd, sem fjekk þetta mál til meðferðar, en það var fjhn. Og jeg held, að hv. 2. þm. Árn. hafi ekki komið fram með þau rök, að rjett væri að samþ. hinar ófullkomnu og óheppilegu till. um launagreiðslu, sem hann hefir stungið upp á og ofið inn í alveg óskylt frv.