03.04.1928
Neðri deild: 64. fundur, 40. löggjafarþing.
Sjá dálk 3701 í B-deild Alþingistíðinda. (3418)
92. mál, síldarbræðslustöðvar
Lárus Helgason:
Það var ræða hv. þm. Dal., sem gaf mjer ástæðu til þess að standa upp. Það er ekki í fyrsta skifti, sem við bændur hjer á þingi erum látnir heyra það af þessum hv. þm. og sumum öðrum, að við látum leiða okkur eins og sauði, og einkanlega af jafnaðarmönnum. Hv. þm. hefir í þessum tveimur ræðum sínum sagt, að sá mikli áhugi á síldarmálum, sem fram kæmi hjá stjórnarflokknum, gæti ekki verið í anda bænda. Jeg veit nú ekki betur en að við bændur hjer á þingi eigum að vinna að sjávarútvegsmálum sem öðrum málum, því að það er skylda okkar að vinna sem best að hverju því máli, sem fyrir kemur. Að því er þessi síldarmál snertir, þá er það öllum vitanlegt, að síldarverslunin hefir ekki verið í svo góðu lagi undanfarið, að vanþörf sje á að bæta hana.
Þá minti hv. þm. á, að hver þm. verður að mynda sjer sjálfstæða skoðun á hverju máli. Hv. þm. heldur altaf, að við bændur sjeum leiddir hjer eins og önnur viljalaus verkfæri. Jeg mótmæli þessu harðlega; jeg veit ekki annað en að við bændur vinnum að öllum málum og greiðum um þau atkvæði eftir okkar eigin geðþótta.
Það, sem mjer þótti allra leiðinlegast við ræðu hv. þm., var það, að hann sagði, að enginn vafi væri á því, að samviska okkar bænda mundi vakna. Í þessi orð má leggja tvenskonar meiningu. Þau gefa fyllilega í skyn, að við bændur höfum gert eitthvað, sem samviska okkar muni síðar ásaka okkur fyrir. Þessu mótmæli jeg harðlega. Ef við greiðum atkvæði með einkasölu, þá er það vegna þess, að við trúum á það, að hún muni ganga vel, og er því engin hætta á, að mig nje aðra iðri þess, að hafa farið þessa leið. Og í þessum orðum lá einnig illur spádómur um fyrirtækið.
Jeg tel, að við bændur eigum ekki að taka því þegjandi, að okkur sje núið því um nasir, að við sjeum leiddir eins og leiðitamir hestar hjer í þinginu.