25.02.1928
Neðri deild: 32. fundur, 40. löggjafarþing.
Sjá dálk 1911 í B-deild Alþingistíðinda. (932)
29. mál, jarðræktarlög
Halldór Stefánsson:
Mjer skildist af orðum hv. frsm. landbn., að það hefði ekki komið neitt sjerstaklega til athugunar í nefndinni, sem jeg spurði um, en hv. þm. (JörB) svaraði því frá eigin brjósti þannig, að hann hugsaði ekki, að afgjöld við ábúendaskifti hækkuðu í hlutfalli við þann styrk. sem greiddur hefði verið fyrir jarðabætur, heldur eftir því, sem alment yrði metið, að eignin hefði batnað og orðið færari um að bera hærri afgjöld.
Það er þá ekkert annað en það, sem kemur til greina alment, þegar ábúendaskifti verða. Leigan verður þá aðeins miðuð við það verðgildi, sem þá er talið, að fasteignin hafi. Ef þessi skoðun hv. frsm. er sú almenna skoðun, sem ríkir eða verður látin ríkja, þá sje jeg heldur enga ástæðu til, að leiguliðar á opinberum eignum fái nokkru hærri styrk heldur en aðrir ábúendur jarða, því ef svo er, þá er það ekkert annað en persónulegur styrkur til þeirra, og jeg get ekki álitið, að þeir sjeu þess fremur þurfandi heldur en aðrir; jafnvel miklu fremur þvert á móti.
Komi engin önnur skýring fram um þetta atriði, þá gefur það mjer ástæðu til annaðhvort að bera mig saman við háttv. nefnd um þetta á milli umræðnanna, eða þá að koma fram með brtt. við frv. til 3. umr., í þá átt, að þessi sjerstaki styrkur til ábúenda á opinberum jarðeignum verði alveg feldur niður og þeir fái aftur styrk til jarðabóta á sama hátt og aðrir eftir II. kafla jarðræktarlaganna.